شفاعت در نزول آیۀ ﴿و لسوف یعطیک ربک فترضی﴾
«عَنْ جَابِر الأَنْصَارِی أنّهُ رَأَى النَّبِیُّ فَاطِمَةَ وَ عَلَیْهَا کِسَاءٌ مِنْ أَجِلَّةِ الْإِبِلِ وَ هِیَ تَطْحَنُ بِیَدَیْهَا وَ تُرْضِعُ وُلْدَهَا فَدَمَعَتْ عَیْنَا رَسُولِ اللّٰه فَقَالَ: یَا بِنْتَاهْ تَعَجَّلِی مَرَارَةَ الدُّنْیَا بِحَلَاوَةِ الآخِرَةِ فَقَالَتْ: یَا رَسُولَ اللّٰه الْحَمْدُ للهِ عَلَى نَعْمَائِهِ وَ الشُّکْرُ للهِ عَلَى آلَائِهِ فَأَنْزَلَ اللّٰه: ﴿وَ لَسَوْفَ یُعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضَى﴾»
ترجمه:
جابر بن عبداللّٰه انصاری روایت می‌کند که پیامبر(صلی الله علیه و آله) حضرت فاطمه(علیها السلام) را در حالى دید که کسائى از پوست شتر بدوش افکنده و با دست خود مشغول آسیاب کردن و شیر دادن فرزندش است.
چشمان پیامبر(صلی الله علیه و آله) پر از اشک شد و به حضرت فاطمه(علیها السلام) فرمود: اى دختر عزیزم، تلخیهاى دنیا را در مقابل شیرینى آخرت قرار بده.
فاطمۀ زهرا(علیها السلام) گفت: یا رسول اللّٰه خدا را سپاس به سبب نعمتهاى فراوانى که عنایت فرموده، و شکر برای اوست در مقابل عطاهایش.
در همین موقع بود که خداوند متعال این آیۀ شریفه را نازل فرمود: ﴿وَ لَسَوْفَ یُعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضى﴾؛ و به زودى پروردگارت [در قبال این مرارت و سختی، مقام شفاعت امت در روز قیامت را] به تو عطا مىکند که راضى شوى.
منابع:
التمحیص، اسکافی، ص۶؛ مناقب آل أبی طالب، ابن شهر آشوب، ج۳، ص۱۲۰؛ مکارم الأخلاق، شیخ طبرسی، ص۱۱۷ و ص۲۳۵(با اختلاف کم)؛ تفسیر صافی، فیض کاشانی، ج۵، ص۳۴۱؛ تسلیة المجالس، کرکی حائری، ج۱، ص۵۳۲؛ بحار الأنوار، علامه مجلسی، ج۴۳، ص۸۶.
منابع اهل تسنن: تفسیر ثعلبی، ثعلبی، ج۱۰، ص۲۲۵؛ شواهد التنزیل، حاکم حسکانی، ج۲، ص۴۴۵.
همچنین:«عَنْ جَابِرٍ [قَالَ:] إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ [وَ آلِهِ] وَ سَلَّمَ رَأَى عَلَى فَاطِمَةَ کِسَاءً مِنْ أَوْبَارِ الْإِبِلِ وَ هِیَ تَطْحَنُ فَبَکَى وَ قَالَ: یَا فَاطِمَةُ اصْبِرِی عَلَى مَرَارَةِ الدُّنْیَا لِنَعِیمِ الْآخِرَةِ غَداً. وَ نَزَلَتْ: (وَ لَسَوْفَ یُعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضى)؛ جابر بن عبد اللّٰه انصارى نقل کرده: روزى رسول خدا فاطمه را دید، در حالى که کسائى از موی شتر بر شانۀ فاطمه بود و او به آسیاب کردن گندم مشغول بود. پیغمبر خدا، [وقتی دخترش فاطمه را در آن حالت مشاهده نمود]، اشک از چشمانش سرازیر شد و فرمود: ای فاطمه! سختى و تلخى دنیا را براى رسیدن به نعمت آخرت تحمّل کن و آیۀ کریمه (و به زودى پروردگارت [آنچنان] به تو عطا مىکند که راضى شوى) نازل شد.
منابع اهل تسنن: مقتل الحسین، خوارزمی، ج۱، ص۱۰۵؛ جامع الاحادیث، سیوطی، ج۳۴، ص۳۹؛ کنز العمال، متقی هندی، ج۱۲، ص۴۲۲.
و به همین مضمون در این منابع: دُر المنثور، سیوطی، ج۶، ص۳۶۱؛ فتح القدیر، شوکانی، ج۵، ص۴۶۰؛ تفسیر آلوسی، آلوسی، ج۳۰، ص۱۶۰.
برگرفته از سایت علمی تخصصی حضرت فاطمه زهرا (س)