حضرت زهرا سلام الله علیها نور اهل آسمان و حضرت مهدى (عج) نور اهل زمین است
يكشنبه, ۷ ارديبهشت ۱۳۹۹، ۱۱:۳۴ ب.ظ
شباهت های حضرت زهرا و حضرت مهدی سلام الله علیهما با یکدیگر
1- حضرت زهرا سلام الله علیها نور اهل آسمان و حضرت مهدى (عج) نور اهل زمین است
الف) حضرت زهرا سلام الله علیها نور اهل آسمان است
در بخشى از یک حدیث طولانى و زیبا، پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم فرمود:
ثم أظلمت المشارق و المغارب، فشکت الملائکة إلى الله تعالى أنْ یکشف عنهم تلک الظلمة. فتکلم الله جلّ جلالُه کلمةً فخلق منها روحا ثُمّ تکلَّم بکلمةٍ فخلق من تلک الکلمة نورا، فأضاءت النور إلى تلک الروح و أقامها مقامَ العرش فزهرت المشارق و المغارب فهی فاطمة الزهراء و لذالک سمیت الزهراء لأنَّ نورها زهرت به السماوات.(1)
چون به واسطه نور او، آسمان ها روشن شد.
ب) حضرت مهدى (عج) نور اهل زمین است
مفضل بن عمر مى گوید:
از امام صادق علیه السلام شنیدم که فرمود: «ربّ الأرض» در آیه «وأشرقت الأرض بنور ربّها»(2) یعنى امام الارض «مراد امام زمین است.» پرسیدم: «وقتى حضرت خروج کند چه مى شود؟».
فرمود: «در آن روز، مردم، از نور خورشید و ماه، بى نیاز مى شوند و به نور امام علیه السلام اکتفا مى کنند.(3)
خورشید و ماه بى نیاز مى شوند.(4)
دلیل این مطلب، روایتى است که باز خود مفضل بن عمر از امام صادق علیه السلام نقل مى کند که فرمود:
إذا قائمنا قام، أشرقت الأرض بنور ربّها و استغنى العباد عن ضوء الشمس و ذهبت الظلمة....(5)
خورشید بى نیاز مى شوند و ظلمت به طور کلى از بین مى رود.
1 بحار الانوار، ج 40، ص 44؛ فاطمة الزهراء سلام الله علیها بهجة قلب المصطفى صلی الله علیه وآله وسلم ، ص 177.
2 زمر: 69. (زمین (در آن روز) به نور پروردگارش روشن مى شود)
3. تفسیر نورالثقلین، ذیل آیه، ح 121. (محدث نورى (ره) چند روایت از تفسیر على بن ابراهیم و ارشاد مفید و غیبت طوسى و کمال الدین صدوق و کفایة الاثر شیخ خرّاز و غیبت فضل بن شاذان نقل مى کند و مى گوید به قرینه حدیث اول، معلوم مى شود مراد، نور ظاهرى است وگرنه ممکن است گفته شود مراد نور معنوى است که نور علم و حکمت و عدل باشد؛ نجم الثاقب، جمکران، خصلت بیست و نهم، ص 168.)
4. البته ممکن است این روایت، یک تفسیر باطنى هم داشته باشد که تمام ظلمت ها مى رود حتّى ظلمت هاى نورانى یا پیشرفت هاى علمى مى شود که به نور خورشید و ماه نیاز نباشد. (باید تأمل کرد).
5. شیخ طوسى، الغیبة، ح 484، ص 467؛ المحجة فیما نزل فی القائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف)، ذیل آیه، ص 748؛ تفسیر نورالثقلین، ج 4، ذیل آیه، ح 122.