فاطمۀ زهرا بلد امین

عَن الإمَام البَاقِر: «﴿وَ التِّینِ﴾ الْحَسَن‏ وَ ﴿وَ الزَّیْتُونِ﴾ الْحُسَیْن ﴿وَ طُورِ سِینِینَ﴾ أمیرالمؤمنین ﴿وَ هذَا الْبَلَدِ الْأَمینِ﴾ فَاطِمَة صَلَوَاتُ‏ اللَّهِ‏ عَلَیْهِمْ‏ أَجْمَعِین».

ترجمه:

مراد به «تین»‌ امام‌ حسن(علیه السلام) ‌است‌ و ‌از‌ «زیتون»‌ امام‌ حسین(علیه السلام) ‌که‌ دو میوۀ دل‌ مصطفی‌ و مرتضی‌ و فاطمۀ زهرا(علیه السلام) ‌بودند و ‌از‌ «طور سینین»‌ امیر المؤمنین‌ صلوات‌ اللّه‌ و سلامه‌ ‌علیه‌ و ‌از‌ «بلد امین»‌ فاطمه زهرا(علیها السلام).

معرفت فاطمۀ زهرا محور ادوار خلقت

عَنْ‏ أبی بَصیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ: «إِنَّ اللَّهَ (تَعَالَى) أَمْهَرَ فَاطِمَةَ رُبعَ‏ الدُّنْیَا، فَرُبعُهَا لَهَا، وَ أَمْهَرَهَا الْجَنَّةَ وَ النَّارَ، تُدْخِلُ أَعْدَاءَهَا النَّارَ، وَ تُدْخِلُ أَوْلِیَاءَهَا الْجَنَّةَ، وَ هِیَ الصِّدِّیقَةُ الْکُبْرَى، وَ عَلَى مَعْرِفَتِهَا دَارَتِ الْقُرُونُ الْأولَی [الْأُوَلُ]».

ترجمه:

ابو ‌بصیر از امام صادق(علیه السلام) روایت کرده که فرمود: همانا خداوند تبارک و تعالى مهریّه حضرت فاطمه(علیها السلام) را ربع دنیا قرار داد، پس یک چهارم دنیا به آن حضرت تعلّق دارد و مهریه او را بهشت و جهنّم قرار داد، دشمنانش را داخل جهنّم و دوستانش را داخل بهشت می‌گرداند و او صدّیقۀ کبرى است [بزرگترین صدّیقه] و قرنهای نخستین بر محور معرفت او گردش نموده است.

علم فاطمۀ زهرا به گذشته و آینده

رُوِیَ عَنْ حَارِثَةَ بْنِ قُدَامَةَ قَالَ حَدَّثَنِی سَلْمَانُ قَالَ: حَدَّثَنِی عَمَّارٌ وَ قَالَ: أُخْبِرُکَ عَجَباً قُلْتُ: حَدِّثْنِی یَا عَمَّارُ قَالَ: نَعَمْ شَهِدْتُ عَلِیَّ بْنَ أَبِی طَالِبٍ وَ قَدْ وَلَجَ عَلَى فَاطِمَةَ فَلَمَّا أَبْصَرَتْ بِهِ نَادَتْ: «ادْنُ لِأُحَدِّثَکَ بِمَا کَانَ وَ بِمَا هُوَ کَائِنٌ وَ بِمَا لَمْ یَکُنْ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ حِینَ تَقُومُ السَّاعَةُ. قَالَ عَمَّارٌ فَرَأَیْتُ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ یَرْجِعُ الْقَهْقَرَى فَرَجَعْتُ بِرُجُوعِهِ إِذْ دَخَلَ عَلَى النَّبِیِّ …
قَالَ عَمَّارٌ فَخَرَجَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ وَ خَرَجْتُ بِخُرُوجِهِ فَوَلَجَ عَلَى فَاطِمَةَ وَ وَلَجْتُ مَعَهُ. فَقَالَتْ: کَأَنَّکَ رَجَعْتَ إِلَى أَبِی فَأَخْبَرْتَهُ بِمَا قُلْتُهُ لَکَ. قَالَ: کَانَ کَذَلِکِ یَا فَاطِمَةُ. فَقَالَتْ: إعْلَمْ یَا أَبَا الْحَسَنِ! أَنَّ اللَّهَ تَعَالَى خَلَقَ نُورِی وَ کَانَ یُسَبِّحُ اللَّهَ جَلَّ جَلَالُهُ ثُمَّ أَوْدَعَهُ شَجَرَةً مِنْ شَجَرِ الْجَنَّةِ فَأَضَاءَتْ فَلَمَّا دَخَلَ أَبِی الْجَنَّةَ أَوْحَى اللَّهُ تَعَالَى إِلَیْهِ إِلْهَاماً أَنِ اقْتَطِفِ الثَّمَرَةَ مِنْ تِلْکَ الشَّجَرَةِ وَ أَدِرْهَا فِی لَهَوَاتِکَ فَفَعَلَ فَأَوْدَعَنِی اللَّهُ سُبْحَانَهُ صُلْبَ أَبِی ثُمَّ أَوْدَعَنِی خَدِیجَةَ بِنْتَ خُوَیْلِدٍ فَوَضَعَتْنِی وَ أَنَا مِنْ ذَلِکَ النُّورِ. أَعْلَمُ مَا کَانَ وَ مَا یَکُونُ وَ مَا لَمْ یَکُنْ.»

ترجمه:

از حارثة بن قدامه روایت شده که گفت: سلمان برایم روایت نمود و گفت:
[روزی] عمّار به من گفت: آیا مى‏خواهى چیز عجیبى را برایت نقل کنم؟ گفتم: برایم نقل کن اى عمار! گفت: آرى، من شاهد بودم که [روزى] على بن ابى طالب(علیهما السلام) بر فاطمه(علیها السلام) داخل شد، هنگامى که‏ چشمان فاطمه(علیها السلام) بر او افتاد، گفت: نزدیک بیا تا به تو بگویم آنچه [در جهان هستى] بوده و آنچه نبوده و آنچه نخواهد شد تا روز قیامت آن هنگام که ساعت برپا شود!
عمّار گفت: در این حال دیدم که على(علیه السلام) بازگشت، پس من هم به دنبال او بازگشتم تا اینکه به حضور پیامبر رسید…
امیرمومنان(علیه السلام) از حضور پیامبر خارج گردید و من نیز با او خارج شدم. پس از آن حضرت على(علیه السلام) به خانه‏اش داخل شد و من نیز با او داخل شدم؛ حضرت فاطمه(علیها السلام) به اوعرض کرد: مثل اینکه نزد پدرم رفته بودى تا آنچه را که به تو گفته بودم برایش نقل کنى؟ امیرمومنان(علیه السلام) فرمود: چنین است اى فاطمه! فاطمه(علیها السلام) گفت: اى ابو الحسن! بدان که خداى تعالى نور مرا خلق کرد و او بلا فاصله مشغول تسبیح خداوند گردید، سپس آن نور را به صورت درختى نورانى در بهشت درآورد، هنگامى که پدرم در معراج داخل بهشت گردید خداوند تعالى به او وحى نمود تا از میوه‏هاى این درخت بخورد و پدرم چنین کرد و بدین وسیله خداوند مرا در صلب پدرم و سپس در بطن مادرم خدیجه(علیها السلام) دختر خویلد قرار داد و من از وى متولّد شدم؛ پس من از آن نورم. [یا علی! بدان] که نسبت به هر آنچه بوده و هست و خواهد بود عالم و آگاه هستم.

باز گرفتن از شیر، توأم با علم

«عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ قَالَ: لَمَّا وُلِدَتْ فَاطِمَةُ أَوْحَى اللَّهُ إِلَى مَلَکٍ فَأَنْطَقَ بِهِ لِسَانَ مُحَمَّدٍ فَسَمَّاهَا فَاطِمَةَ. ثُمَّ قَالَ: إِنِّی فَطَمْتُکِ‏ بِالْعِلْمِ‏ وَ فَطَمْتُکِ مِنَ الطَّمْثِ.
ثُمَّ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ: وَ اللَّهِ لَقَدْ فَطَمَهَا اللَّهُ بِالْعِلْمِ وَ عَنِ الطَّمْثِ فِی الْمِیثَاقِ».

ترجمه:

امام باقر(علیه السلام) فرمود: وقتی فاطمه(علیها السلام) متولد شد، خدا به فرشته‏اى وحى کرد و به وسیلۀ آن مَلَک، زبان حضرت محمد را به سخن در آورد و آن حضرت، مولود را «فاطمه» نامید. سپس [خداوند] فرمود: من تو را با دانش [از دیگر زنان یا از جهل جدا کردم] و تو را از ناپاکی جدا نمودم. سپس امام باقر(علیه السلام) فرمود: به خدا قسم، خداوند او را در میثاق (عهد الست و عالم ذر) به علم و دانش جدا نمود و از ناپاکی برکنار داشت.

مُصحف فاطمۀ زهرا

عَنِ الْحُسَیْنِ‏ بْنِ أَبِی الْعَلَاءِ وَ عَلِیِّ بْنِ أَبِی حَمْزَةَ، عَنْ‏ أَبِی بَصِیرٍ، قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا جَعْفَرٍ مُحَمَّدَ بْنَ عَلِیٍّ عَنْ مُصْحَفِ فَاطِمَةَ، فَقَالَ: أُنْزِلَ عَلَیْهَا بَعْدَ مَوْتِ أَبِیهَا. فَقُلْتُ: فَفِیهِ شَیْ‏ءٌ مِنَ الْقُرْآنِ؟ قَالَ: مَا فِیهِ شَیْ‏ءٌ مِنَ الْقُرْآنِ.
قَالَ: قُلْتُ: فَصِفْهُ لِی. قَالَ: لَهُ دَفَّتَانِ مِنْ زَبَرْجَدَتَیْنِ عَلَى طُولِ الْوَرَقِ وَ عَرْضِهِ حَمْرَاوَیْنِ. قُلْتُ لَهُ: جُعِلْتُ فِدَاکَ صِفْ لِی وَرَقَهُ. قَالَ: وَرَقُهُ مِنْ دُرٍّ أَبْیَضَ قِیلَ لَهُ: کُنْ فَکَانَ. قُلْتُ: جُعِلْتُ فِدَاکَ، فَمَا فِیهِ؟ قَالَ: فِیهِ‏ خَبَرُ مَا کَانَ‏، وَ خَبَرُ مَا یَکُونُ‏ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ، وَ فِیهِ خَبَرُ سَمَاءٍ سَمَاءٍ، وَ عَدَدُ مَا فِی سَمَاءٍ سَمَاءٍ مِنَ الْمَلَائِکَةِ، وَ غَیْرُ ذَلِکَ، وَ عَدَدُ کُلِّ مَنْ خَلَقَ اللَّهُ مُرْسَلًا وَ غَیْرَ مُرْسَلٍ، وَ أَسْمَاؤُهُمْ، وَ أَسْمَاءُ الَّذِینَ أُرْسِلُوا إِلَیْهِمْ، وَ أَسْمَاءُ مَنْ کَذَّبَ وَ مَنْ أَجَابَ مِنْهُمْ، وَ فِیهِ أَسْمَاءُ جَمِیعِ مَنْ خَلَقَ اللَّهُ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْکَافِرِینَ، مِنَ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ، وَ أَسْمَاءُ الْبُلْدَانِ، وَ صِفَةُ کُلِّ بَلَدٍ فِی شَرْقِ الْأَرْضِ وَ غَرْبِهَا، وَ عَدَدُ مَا فِیهَا مِنَ الْمُؤْمِنِینَ، وَ عَدَدُ مَا فِیهَا مِنَ الْکَافِرِینَ، وَ صِفَةُ کُلِّ مَنْ کَذَّبَ، وَ صِفَةُ الْقُرُونِ الْأُوَلى وَ قِصَصُهُمْ، وَ مَنْ وُلِّیَ مِنَ الطَّوَاغِیتِ وَ مُدَّةُ مُلْکِهِمْ‏ وَ عَدَدُهُمْ، وَ فِیهِ أَسْمَاءُ الْأَئِمَّةِ وَ صِفَتُهُمْ، وَ مَا یَمْلِکُ وَاحِداً وَاحِداً، وَ فِیهِ صِفَةُ کَرَّاتِهِمْ، وَ فِیهِ صِفَةُ جَمِیعِ مَنْ تَرَدَّدَ فِی الْأَدْوَارِ مِنَ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ.
قَالَ: قُلْتُ: جُعِلْتُ فِدَاکَ وَ کَمِ الْأَدْوَارُ؟ قَالَ: خَمْسُونَ أَلْفَ عَامٍ، وَ هِیَ سَبْعَةُ أَدْوَارٍ؛ وَ فِیهِ أَسْمَاءُ جَمِیعِ مَنْ خَلَقَ اللَّهُ مِنَ‏ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ وَ آجَالُهُمْ، وَ صِفَةُ أَهْلِ الْجَنَّةِ، وَ عَدَدُ مَنْ یَدْخُلُهَا، وَ عَدَدُ مَنْ‏ یَدْخُلُ النَّارَ، وَ أَسْمَاءُ هَؤُلَاءِ وَ أَسْمَاءُ هَؤُلَاءِ، وَ فِیهِ عِلْمُ الْقُرْآنِ کَمَا أُنْزِلَ، وَ عِلْمُ التَّوْرَاةِ کَمَا أُنْزِلَتْ، وَ عِلْمُ الْإِنْجِیلِ، وَ الزَّبُورِ، وَ عَدَدُ کُلِّ شَجَرَةٍ وَ مَدَرَةٍ فِی جَمِیعِ الْبِلَادِ.
قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ: فَلَمَّا أَرَادَ اللَّهُ أَنْ یُنْزِلَهُ عَلَیْهَا، أَمَرَ جَبْرَئِیلَ وَ مِیکَائِیلَ وَ إِسْرَافِیلَ أَنْ یَحْمِلُوا الْمُصْحَفَ فَیَنْزِلُوا بِهِ عَلَیْهَا، وَ ذَلِکَ فِی لَیْلَةِ الْجُمُعَةِ مِنَ الثُّلُثِ الثَّانِی مِنَ اللَّیْلِ، هَبَطُوا بِهِ عَلَیْهَا وَ هِیَ قَائِمَةٌ تُصَلِّی، فَمَا زَالُوا قِیَاماً حَتَّى قَعَدَتْ، فَلَمَّا فَرَغَتْ مِنْ صَلَاتِهَا سَلَّمُوا عَلَیْهَا، وَ قَالُوا لَهَا: السَّلَامُ یُقْرِئُکَ السَّلَامَ. وَ وَضَعُوا الْمُصْحَفَ فِی حِجْرِهَا، فَقَالَتْ لَهُمْ: اللَّهُ السَّلَامُ، وَ مِنْهُ السَّلَامُ، وَ إِلَیْهِ السَّلَامُ، وَ عَلَیْکُمْ یَا رُسُلَ اللَّهِ السَّلَامُ. ثُمَّ عَرَجُوا إِلَى السَّمَاءِ، فَمَا زَالَتْ مِنْ بَعْدِ صَلَاةِ الْفَجْرِ إِلَى زَوَالِ الشَّمْسِ تَقْرَأُهُ، حَتَّى أَتَتْ عَلَى آخِرِه‏ ».

نزول جبرئیل بر حضرت زهرا

عَنِ الصَّادِق: «… إِنَّ فَاطِمَةَ مَکَثَتْ بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ خَمْسَةً وَ سَبْعِینَ یَوْماً وَ کَانَ دَخَلَهَا حُزْنٌ شَدِیدٌ عَلَى أَبِیهَا وَ کَانَ جَبْرَئِیلُ یَأْتِیهَا فَیُحْسِنُ عَزَاءَهَا عَلَى أَبِیهَا وَ یُطَیِّبُ نَفْسَهَا وَ یُخْبِرُهَا عَنْ أَبِیهَا وَ مَکَانِهِ وَ یُخْبِرُهَا بِمَا یَکُونُ بَعْدَهَا فِی ذُرِّیَّتِهَا وَ کَانَ عَلِیٌّ یَکْتُبُ ذَلِکَ فَهَذَا مُصْحَفُ فَاطِمَةَ».(۱)

ترجمه:

از امام صادق(علیه السلام) روایت شده که فرمودند: همانا فاطمه(علیها السلام) پس از رسول خدا(صلی الله علیه و آله) هفتاد و پنج روز زنده بود و اندوه فراوانى از رحلت پدرش بر او وارد شده بود و جبرئیل مى‏آمد و او را در رحلت پدر تسلیت مى‏گفت و او را خوشدل مى‏داشت و از پدرش و جایگاه وى به او گزارش مى‏داد و از آنچه پس از وى براى ذریه‏اش پیش می‌آید خبر مى‏داد و على(علیه السلام) آنها را مى‏نوشت؛ این مصحف فاطمه(علیها السلام) است.

ظهور قدرت فاطمۀ زهرا با کنده شدن دیوارمسجد النبی

رَوَى النُّعْمَانُ الْمَعْرُوفُ بِابْنِ الشَّیْخِ: قَالَ: حَدَّثَنِی أَبِی عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ جُمْهُورٍ، عَنْ زُرَارَةَ، عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ، قَالَ: «لَمَّا خَرَجَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیٌّ مِنْ مَنْزِلِهِ، خَرَجَتْ فَاطِمَةُ [وَالِهَةً]! فَمَا بَقِیَتْ امْرَأَةٌ هَاشِمِیَّةٌ إِلَّا خَرَجَتْ مَعَهَا حَتَّى انْتَهَتْ مِنَ الْقَبْرِ فَقَالَتْ: خَلُّوا عَنِ ابْنِ عَمِّی، فَوَ الَّذِی بَعَثَ مُحَمَّداً [أَبِی] بِالْحَقِّ لَئِنْ لَمْ تُخَلُّوا عَنْهُ، لَأَنْشُرَنَّ شَعْرِی، وَ لَأَضَعَنَّ قَمِیصَ رَسُولِ اللَّهِ [الَّذِی کَانَ عَلَیْهِ حِینَ خَرَجَتْ نَفْسُهُ] عَلَى رَأْسِی وَ لَأَخْرُجَنَ‏ [لَأَصْرُخَنَّ] إِلَى اللَّهِ، فَمَا صَالِحٌ بِأَکْرَمَ عَلَى اللَّهِ مِنِ ابْنِ عَمِّی، وَ لَا النَّاقَةُ بِأَکْرَمَ عَلَى اللَّهِ مِنِّی، وَ لَا الْفَصِیلُ بِأَکْرَمَ عَلَى اللَّهِ مِنْ وَلَدِی.
قَالَ سَلْمَانُ: وَ کُنْتُ قَرِیباً مِنْهَا، فَرَأَیْتُ وَ اللَّهِ‏ حِیطَانَ مَسْجِدِ رَسُولِ اللَّهِ انْقَلَعَتْ [تَقَلَّعَتْ] مِنْ أَسْفَلِهَا، حَتَّى لَوْ أَرَادَ الرَّجُلُ أَنْ یَنْفُذَ مِنْ تَحْتِهَا لَنَفَذَ!
فَقُلْتُ: یَا سَیِّدَتِی وَ مَوْلَاتِی، إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى بَعَثَ أَبَاکِ رَحْمَةً فَلَا تَکُونِی نَقِمَةً، فَرَجَعَتِ الْحِیطَانُ! [فَرَجَعَتْ وَ رَجَعْتِ الْحِیطَانُ] حَتَّى سَطَعَتِ الْغَبَرَةُ مِنْ أَسْفَلِهَا فَدَخَلَتْ فِی خَیَاشِیمِنَا».

طهارت از هر آلودگی

عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ عَنْ آبَائِهِ قَالَ: «إِنَّمَا سُمِّیَتْ فَاطِمَةُ بِنْتُ مُحَمَّدٍ الطَّاهِرَةَ لِطَهَارَتِهَا مِنْ کُلِّ دَنَسٍ وَ طَهَارَتِهَا مِنْ کُلِّ رَفَثٍ وَ مَا رَأَتْ قَطُّ یَوْماً حُمْرَةً وَ لَا نِفَاساً».

ترجمه:

امام باقر(علیه السلام) از پدران بزرگوارش روایت کرده است که: فاطمه(علیهاالسلام) دختر رسول خدا(صلی الله علیه و آله) را به سبب پاک بودنش از هر آلودگی و پاک بودنش از هر زشتی، «طاهره» نامیدند، و او هرگز مبتلا نشد به آنچه زنان دیگر مبتلا می‌گردند.

برتر از حقیقت حُسن

عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ:‏ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ: «… لَوْ کَانَ الْحِلْمُ رَجُلًا لَکَانَ عَلِیّاً‏ وَ لَوْ کَانَ الْفَضْلُ شَخْصاً لَکَانَ الْحَسَنَ [حَسَناً]وَ لَوْ کَانَ الْحَیَاءُ صُورَةً لَکَانَ الْحُسَیْنَ [حُسَیناً]وَ لَوْ کَانَ الْحُسْنُ شَخْصاً [هَیْئَةً] لَکَانَتْ فَاطِمَةَ بَلْ‏ هِیَ‏ أَعْظَمُ‏ إِنَّ‏ فَاطِمَةَ ابْنَتِی خَیْرُ أَهْلِ الْأَرْضِ عُنْصُراً‌ وَ شَرَفاً وَ کَرَماً».( )

ترجمه:

از ابن عباس منقول است که پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) فرمودند: … اگر حلم و بردباری به صورت یک انسان مجسّم در آید، می‌شود علی بن ابیطالب(علیه السلام) و اگر فضل به صورت شخصی مجسم شود، آن شخص، امام مجتبی(علیه السلام) است. اگر حیا صورتی باشد، آن صورت امام حسین(علیه السلام) است. اگر حُسن‌ و نیکی‌ به صورت شخصی در آید آن شخص، حضرت فاطمۀ زهرا(علیها السلام) است. بلکه آن حضرت(علیها السلام) اعظم از حُسن است، به راستی که دخترم فاطمه (علیها السلام) از جهت ریشه و شرافت و کرم، بهترینِ اهل زمین است.

صبر بر سختی‌ها و گرسنگی، و فراغ از آن به دعای خاتم

عَنْ عَمْرِو بْنِ شِمْرٍ عَنْ جَابِرٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الْأَنْصَارِیِّ قَالَ: «خَرَجَ رَسُولُ اللَّهِ یُرِیدُ فَاطِمَةَ وَ أَنَا مَعَهُ فَلَمَّا انْتَهَیْتُ إِلَى الْبَابِ وَضَعَ یَدَهُ عَلَیْهِ فَدَفَعَهُ‏ ثُمَّ قَالَ: السَّلَامُ عَلَیْکُمْ فَقَالَتْ فَاطِمَةُ: عَلَیْکَ السَّلَامُ یَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ: أَدْخُلُ؟ قَالَتْ: ادْخُلْ یَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ: أَدْخُلُ أَنَا وَ مَنْ مَعِی؟ فَقَالَتْ: یَا رَسُولَ اللَّهِ لَیْسَ عَلَیَّ قِنَاعٌ فَقَالَ: یَا فَاطِمَةُ خُذِی فَضْلَ مِلْحَفَتِکِ فَقَنِّعِی بِهِ رَأْسَکِ فَفَعَلَتْ ثُمَّ قَالَ: السَّلَامُ عَلَیْکُمْ فَقَالَتْ فَاطِمَةُ: وَ عَلَیْکَ السَّلَامُ یَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ: أَدْخُلُ؟ قَالَتْ: نَعَمْ یَا رَسُولَ‏ اللَّهِ قَالَ: أَنَا وَ مَنْ مَعِی؟قَالَتْ: وَ مَنْ مَعَکَ قَالَ جَابِرٌ فَدَخَلَ رَسُولُ اللَّهِ وَ دَخَلْتُ وَ إِذَا وَجْهُ فَاطِمَةَ أَصْفَرُ کَأَنَّهُ بَطْنُ جَرَادَةٍ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ مَا لِی أَرَى وَجْهَکِ أَصْفَرَ؟ قَالَتْ: یَا رَسُولَ اللَّهِ الْجُوعُ. فَقَالَ: اللَّهُمَّ مُشْبِعَ الْجَوْعَةِ وَ دَافِعَ الضَّیْعَةِ أَشْبِعْ فَاطِمَةَ بِنْتَ مُحَمَّدٍ قَالَ جَابِرٌ: فَوَاللَّهِ لَنَظَرْتُ إِلَى الدَّمِ یَنْحَدِرُ مِنْ قُصَاصِهَا حَتَّى عَادَ وَجْهُهَا أَحْمَرَ فَمَا جَاعَتْ بَعْدَ ذَلِکَ الْیَوْمِ.»

ترجمه:

عمرو بن شمر از جابر جعفی از امام باقر(علیه السلام) و حضرت از جابر بن عبد اللَّه انصارى روایت می‌کند که گفت: یک روز پیغمبر اسلام(صلی الله علیه و آله) متوجه خانه فاطمۀ زهرا(علیها السلام) شد من هم با آن بزرگوار بودم، وقتی به در خانه رسیدیم رسول خدا دست مبارک خود را به در نهاد و آن را فشار داد سپس فرمود: السلام علیکم، فاطمۀ زهرا(علیها السلام) عرض کرد: علیک السلام یا رسول اللَّه! پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله) فرمود: داخل‏ شوم؟ عرض کرد: داخل شوید یا رسول الله! فرمود: من با کسى که همراهم است داخل شوم؟ فاطمه(علیها السلام) گفت: یا رسول الله! من مقنعه بر سر ندارم، پیغمبر خدا فرمود: ای فاطمه! گوشه ملحفه‌ات را بگیر و با آن سر خود را بپوشان. فاطمه(علیها السلام) این عمل را انجام داد باز رسول خدا فرمود: السلام علیکم، فاطمه(علیها السلام) عرض کرد: و علیک السلام یا رسول اللَّه! پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله) فرمود: [اجازه هست که] داخل شوم؟ فاطمه(علیها السلام) گفت: بله یا رسول الله! فرمود: با کسى که همراهم است داخل شوم؟ عرض کرد: چه کسی همراهتان است؟ فرمود: جابر.
[جابر می‌گوید:] پیغمبر اکرم(صلی الله علیه و آله) داخل شد و من هم داخل شدم، صورت مبارک فاطمه(علیها السلام) زرد شده بود، رسول خدا(صلی الله علیه و آله) فرمود: چرا صورت تو را زرد می‌بینم؟ گفت: یا رسول الله! [از شدت] گرسنگى.
پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله) [دعا کرد و] گفت: اى خدایى که گرسنگی را به سیری بدل می‌کنى … فاطمه دختر محمّد را سیر کن. جابر می‌گوید: به خدا قسم دیدم که خون از قسمت جلوی سر فاطمه اطهر(علیها السلام) به طرف پایین جریان یافت طوری که صورتش قرمز و گلگون گردید و دیگر بعد از آن روز گرسنه نشد.