حقیقت فاطمیه علیها السلام در غامض علم الله تبارک و تعالی

مِنْ کِتَابِ الْآلِ، لِابْنِ خَالَوَیْهِ رَفَعَهُ إِلَى أَبِی مُحَمَّدٍ الْعَسْکَرِیِّ عَنْ آبَائِهِ(علیهم السلام) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(صلی لله علیه و آله): «لَمَّا خَلَقَ اللَّهُ آدَمَ وَ حَوَّاءَ’ تَبَخْتَرَا فِی الْجَنَّةِ فَقَالَ آدَمُ لِحَوَّاءَ مَا خَلَقَ اللَّهُ خَلْقاً هُوَ أَحْسَنُ مِنَّا فَأَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَى جَبْرَئِیلَ أَنِ ائْتِنِی بِعَبْدَتِیَ الَّتِی فِی جَنَّةِ الْفِرْدَوْسِ الْأَعْلَى فَلَمَّا دَخَلَا الْفِرْدَوْسَ نَظَرَا إِلَى جَارِیَةٍ عَلَى دُرْنُوکٍ مِنْ دَرَانِیکِ الْجَنَّةِ عَلَى رَأْسِهَا تَاجٌ مِنْ نُورٍ وَ فِی أُذُنَیْهَا قُرْطَانِ مِنْ نُورٍ قَدْ أَشْرَقَتِ الْجِنَانُ مِنْ حُسْنِ وَجْهِهَا [مِنْ‏ نُورِ وَجْهِهَا] قَالَ آدَمُ حَبِیبِی جَبْرَئِیلُ مَنْ هَذِهِ الْجَارِیَةُ الَّتِی قَدْ أَشْرَقَتِ الْجِنَانُ مِنْ حُسْنِ وَجْهِهَا فَقَالَ هَذِهِ فَاطِمَةُ بِنْتُ مُحَمَّدٍ$نَبِیٍّ مِنْ وُلْدِکَ یَکُونُ فِی آخِرِ الزَّمَانِ قَالَ فَمَا هَذَا التَّاجُ الَّذِی عَلَى رَأْسِهَا قَالَ بَعْلُهَا عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ قَالَ فَمَا الْقُرْطَانِ اللَّذَانِ فِی أُذُنَیْهَا قَالَ وَلَدَاهَا الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ قَالَ حَبِیبِی جَبْرَئِیلُ أَخُلِقُوا قَبْـلِی؟ قَالَ هُمْ مَوْجُودُونَ فِی غَامِضِ عِلْمِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ قَبْلَ أَنْ تُخْلَقَ بِأَرْبَعَةِ آلَافِ سَنَة»

ترجمه:

ابن خالویه در کتاب الآل از امام حسن عسکری(علیه السلام) از آبائش نقل نموده که رسول خدا(صلی الله علیه و آله) فرمودند:

چون خدای تعالی آدم و حوا را آفرید ایشان در بهشت تبختری نمودند، پس آدم(علیه السلام) به حوا فرمود: خدای تعالی خلقی بهتر از ما نیافریده است.

خدای عزوجل به جبرئیل وحی فرمود: دو عبد من را به نزد آن بانویی که در بهشت فردوس اعلی جای دارد، بیاور.

پس چون آدم (علیه السلام) و حوا به فردوس داخل شدند چشمشان به جاریه‌ای افتاد که بر سرش تاجی از نور و در دو گوشش، دو گوشواره از نور قرار داشت که بهشت از حُسن صورتش اشراق یافته بود.

آدم(علیه السلام) فرمود: ای حبیب من جبرائیل: این جاریه‌ای که بهشت از حُسن صورتش اشراق می‌نماید، کیست؟

جبرئیل فرمود: این (جاریه)، فاطمه بنت محمد(علیها السلام) است که پیامبری از فرزندان توست و در آخرالزمان می‌باشد، آدم(علیه السلام) پرسید: این تاج که بر سر اوست، چیست؟ جبرئیل پاسخ داد: شوهرش علی‌بن ابی طالب(علیه السلام).

آدم(علیه السلام) پرسید: این دوگوشواره که در گوش او هستند، چیست؟ جبرئیل(علیه السلام) پاسخ داد: دو فرزندش حسن و حسین(علیهما السلام).

آدم(علیه السلام) پرسید: ای حبیبم جبرئیل آیا ایشان قبل از من آفریده شده‌اند؟

جبرئیل فرمود: ایشان چهار هزار سال قبل از این که تو خلق شوی در غامض (و بطون) علم الله موجود بودند.[۱]

زیارت حضرت معصومه معادل زیارت حضرت فاطمه زهراست

مرحوم آیت‌الله سیّد محمود مرعشى نجفى، پدر آیت‌الله العظمی سید شهاب‌الدین مرعشى نجفی (ره) بسیار علاقه‌‌مند بود که محل قبر شریف حضرت فاطمه زهرا (س) را به دست آورد.
ختم مجرّبى انتخاب کرد و چهل شب به آن پرداخت. شب چهلم پس از به پایان رساندن ختم و توسّل بسیار، استراحت کرد. در عالم رؤیا به محضر مقدّس حضرت امام صادق (ع) مشرّف شد.
امام به ایشان فرمودند: «عَلَیْکَ بِکَرِیمَةِ اَهْل ِ الْبَیت» یعنى به دامان کریمه اهل بیت چنگ بزن.
ایشان به گمان اینکه منظور امام، حضرت فاطمه زهرا (س) است، عرض کرد: قربانت گردم، من این ختم قرآن را براى دانستن محل دقیق قبر شریف آن حضرت گرفتم تا بهتر به زیارتش مشرّف شوم.
امام فرمود: منظور من، قبر شریف حضرت معصومه (س) در قم است.
سپس افزود: به دلیل مصالحى خداوند مى‌خواهد محل قبر شریف حضرت فاطمه زهرا (س) پنهان بماند؛ از این رو قبر حضرت معصومه را تجلّى‌گاه قبر شریف حضرت فاطمه زهرا سلام‌الله علیها قرار داده است. اگر قرار بود قبر آن حضرت ظاهر باشد و جلال و جبروتى براى آن مقدّر بود، خداوند همان جلال و جبروت را به قبر مطهّر حضرت معصومه سلام‌الله علیها داده است.
مرحوم آیت‌الله مرعشى نجفى هنگامى که از خواب برخاست، تصمیم گرفت به قصد زیارت حضرت معصومه (س) رهسپار ایران شود و بى‌درنگ همراه خانواده‌اش نجف اشرف را به قصد زیارت کریمه اهل‌بیت (س) ترک کرد.

 

برگرفته از خمین نیوز

بدون شرح...

عشق واقعی چیست؟

من خیلی فکر کردم که چه جوری تعریف کنم عشق واقعی رو. دیدم هر جور بنویسم یا کلیشه ای و قلمبه سلمبه میشه، یا یه چیز مبهم و دست نیافتنی که بنظر میرسه اصلا وجود خارجی نداره یا یک در میلیارده!
به این نتیجه رسیدم یک رابطه عاشقانه عینی و واقعی رو با نهایت صداقت و بدون اغراق و مبالغه توصیف کنم برا دوستان.
من و همسرم عاشقاااانه همدیگه رو دوست داریم. از اولش هم اینطور نبودیم و بیشتر عاقلانه و بر اساس ملاک ها و معیارهامون با هم ازدواج کردیم. من ۱۶ ساله بودم و همسرم ۲۳ ساله. هر معیار و ملاکی که من مد نظرم بود همسرم داشت و من هم به حضرت زهرا و امام زمان توسل کردم و قبول کردم.

روند زندگی ما از لحاظ مهر و علاقه و یکدلی و خلاصه عشق، دقیقا یک روند صعودی رو شروع کرد به طی کردن و هنوز هم الحمدلله بعد ۱۴ سال با شیب تندتری در حرکته. برای همین تصمیم گرفتم برای دوستان خوبم و همه جوان ها توصیفات یک زندگی عاشقانه رو بازگو کنم شاید کمک کننده باشه براتون.

شب قدر و حضرت فاطمه(س)

سوال

 

رابطه شب قدر و ولایت چیست؛ زیرا می گویند شب قدر ارتباط تنگاتنگی با امام زمان (عج) دارد؟ در جایی خواندم که امام صادق (علیه السلام) فرمود: حقیقت شب قدر، حضرت زهرا (علیهاالسلام) است؛ آیا این سخن درست است و اگر درست است، معنایش چیست؟[1]

 

 

پاسخ

 

یکی از مسائل پر رمز و راز در مجموعه علوم و معارف الهی، مسئله «شب قدر» است. نخست گفتنی است، شب قدر، ظرف نزول قرآن است: «إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیلَةِ الْقَدْرِ»[2]. اما این چه نوع ظرفی است؟ بین عموم مردم مشهور است که «شب قدر» ظرف زمان است. طبق این بیان، شب قدر، به معنای پاره ای از زمان (شب) است که در آن، قرآن از عالم بالا به دنیا نازل گشته است و به دلیل اهمیت این نزول و مسائل جنبی و یا عوامل زمینه ساز آن- که از درک ما انسان ها فراتر است- خداوند می فرماید: «وَ ما أَدْراک ما لَیلَةُ الْقَدْرِ»[3]؛ «چه چیزی تو را آگاه کرد که شب قدر چیست؟» و «لَیلَةُ الْقَدْرِ خَیرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ»[4]؛ «شب قدر، از هزار ماه بهتر است». عبادتی که در این شب انجام می شود، بهتر از هر عبادتی است که انسان آنها را در طول هزار ماه انجام می دهد و نیز: «تَنَزَّلُ الْمَلائِکةُ وَ الرُّوحُ فِیها بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ کلِّ أَمْرٍ»[5]؛ «در این شب فرشتگان و روح به اذن پروردگارشان فرود می آیند و با خود مقدرات همه امور را فرود می آورند» و «سَلامٌ هِی حَتَّی مَطْلَعِ الْفَجْرِ»[6]؛ «این شب [یکسره ] تا طلوع فجر سلام و سلامتی است».

حقیقت لیله القدر

شرحی بر حقیقت لیله القدر در تفسیر امام خمینی(س) بر سوره قدر

 

« امر دوم در حقیقت «لیلة القدر» بدان که از برای هر رقیقه حقیقتی و برای هر صورتی ملکی باطنی ملکوتی و غیبی است. »

« رقیقه » لطیفه ای روحانی است، آنچه به بنده می رسد، آنچه واسطه ی بین دو چیز است و مددرسان برای وصول است.[۱] مراد سخن این است که در معنای لیله  القدر در امر پیش سخن گفتیم، آن سخن در معنای ظاهر لیلة القدر بود، باطن آن چیست؟ آن معنای نازل شده لیله القدر بود، خود آن حقیقت که این ظاهر و نزول آن است، چیست؟ مراد از لیل، شب در معنای حقیقی اش چیست؟ چون هر چه در مراتب پایین و ظاهر داریم، دارای باطن و غیبی است. و باطن و غیب آن، حقیقت آن است.

اهل معرفت می گویند: حقیقت آن عبارت است از محتجب شدن، به حجاب درآمدن حقیقت وجود، فیض حق در مراتب نزول و تعین یافتن این فیض گسترده در هرمرتبه و در هر افق، شب (لیل) است.

فاطمه (س) ، آینه جمال و جلال الهی

فاطمه کیست؟

فاطمه سلام الله علیها را به اوصاف و القابی ستوده اند؛ او ولی خداست، محل اسرار رب العالمین است، دختر ولی خدا، پیامبر (ص) است و همسر ولی دیگر خدا، امیرمؤمنان (ع) و مادر اولیای خدا از حضرات ائمه و معصومان (ع) است. او ذخیره بزرگ الهی و ذخیره دار حجت خداوند است

نور چشم رسول است، دردانه خدیجه کبری (س) است، معجزه تربیت محمد ص است و پرورنده امامان و حجت های الهی، مهدی عج ذخیره امت و بقیه الله فی الارض از فاطمه س پدید آمده، فاطمه س مظهر عفت است، مظهر طهارت نفس، تقوا، مظهر حلم و متانت، ادب، خدمت، مظهر شجاعت، مظهر عصمت، مظهر مظلومیت، مظهر حق طلبی، مظهر مبارزه و سیاست، مظهر عبادت، مظهر عشق به خدا، مظهر رحمت و مظهر اشک و آه و ناله، مظهر عصیان علیه ظلم و تجاوز و مظهر قهر علیه دشمنان خدا.

هماهنگی جلال و جمال الهی

بسم الله الرحمن الرحیم  و به نستعین

قال أمیر الموءمنین علی (علیه‌السلام): «عقول النساء فی جمالهنّ و جمال الرجال فی عقولهم».[1]

هر موجودی مظهر نامی از نام‌های الهی است، زیرا خلقت که از اوصاف فعلی خداست، نه از اوصاف ذاتی وی، عبارت است از تجلّی خالق در چهره مخلوق‌های گوناگون؛ چنان‌که حضرت امیرموءمنین(علیه‌السلام) فرموده است: «الحمد لله المتجلّی لخلقه بخلقه... »[2]. عنوان تجلّی از لطیف‏ترین تعبیرهای عرفانی است که قرآن و عترت از آن یاد کرده‌ند و سالکان دوراندیش و درون‏بین را به خود جذب نموده است، چون سالک محبّ بیش از باحث متفکّر، از نشانه مقصود آگاه بوده و از آن لذت می‌برد و هرگز به شنیدن بانگ جرس کاروان کوی حق بسنده نمی‌کند، بلکه می‌کوشد تا «از علم به عین آرد و از گوش به آغوش».

غم خوارى و توجه به امور مسلمانان، به ویژه شیعیان

شباهت های حضرت زهرا و حضرت مهدی سلام الله علیهما با یکدیگر

 

 

13-غم خوارى و توجه به امور مسلمانان، به ویژه شیعیان

یکى از علت هایى که فاطمه سلام الله علیها را به میدان آورد و آن همه مصایب و آزارها را تحمّل کرد، همّ و غمّ آن حضرت نسبت به امّت پدرش و شیعیان شوهرش و مصایبى که دامن گیرشان خواهد شد بود.

حضرت، همراه اشک ها و ناله هایش، در فراق محبوبش به پدر بزرگوارش عرضه مى دارد:

یا أبتاه! مَن للأرامل و المساکین؟ و مَنْ للأمّة إلى یوم الدین؟⁽⁶⁸⁾

امّت، چه کسى پس از تو، تا قیامت خواهد بود؟

حضرت، تا بدان جا نسبت به امور امّت پدرش اهتمام مى ورزد که شب تا صبح را پیوسته در رکوع و سجود و قیام و دعا مى گذراند و همواره، مؤمنان را دعا مى کند و از براى خود دعایى نمى کند. وقتى فرزند دل بندش حسن علیه السلام علّت را جویا مى شود؟، مى فرماید: «الجار ثم الدار»⁽⁶⁹⁾.

ملاقات هاى فراوان، بر این مطلب دلالت مى کند.

حضرت، در توقیعى مى فرماید:

... به من رسیده است که گروهى از شما، در دین، به تردید افتاده اید و در دل، نسبت به اولیاى امر خود، دچار شک و حیرت شده اید! این، مایه غم و اندوه ما شد. به خاطر شما و نه به خاطر خودمان و درباره شما ناراحت شدم نه درباره ى خودمان.... ما بر احوال شما آگاهیم و اوضاع شما بر ما پوشیده نیست. ما در رسیدگى و توجّه به شما، کوتاهى نکرده ایم و یاد شما را از خاطر نبرده ایم. اگر جز این بود، مشکلات و گرفتارى ها بر شما روى مى آورد و دشمنان شما را نابود مى کردند.⁽⁷⁰⁾

مبارزه با انحراف ها و بدعت ها

شباهت های حضرت زهرا و حضرت مهدی سلام الله علیهما با یکدیگر

 

 

12- مبارزه با انحراف ها و بدعت ها

زهرا سلام الله علیها فداى رسالت و ولایت شد تا دین بماند، بدعت ها و انحرافات از بین برود و تلاش هاى پدرش به ثمر برسد. درباره مبارزات آن بزرگوار با انحرافات، سخن فراوان است. خطبه فدکیه و خطبه هاى دیگر آن بانوى پهلو شکسته و مصیبت دیده، گویاى مبارزه حضرت است.⁽⁶⁴⁾

کرد.

امام صادق علیه السلام مى فرماید: «بدعتى نمى ماند جز آن که از بین مى برد و سنّتى نمى ماند جز آن که بر پامى دارد».⁽⁶⁵⁾

حضرت على علیه السلام مى فرماید: «هر چه از کتاب و سنّت، متروک مانده، زنده خواهد کرد».⁽⁶⁶⁾

در دعاى شریف ندبه مى خوانیم:

أین المؤمل لإحیاء الکتاب و حدوده؟ أین محیی معالم الدین و أهله؟ أین المدّخر لتجدید فرائض و السنن؟⁽⁶⁷⁾

دین و اهل دین؟ کجا است آن ذخیره الهى براى تجدید واجبات و سنت هاى اسلام؟

بندگى خداوند

شباهت های حضرت زهرا و حضرت مهدی سلام الله علیهما با یکدیگر

 

 

11- بندگى خداوند

حضرت زهرا سلام الله علیها به حدّى خالصانه خداوند را عبادت مى کرد که خداوند با او بر ملائکه مباهات مى کرد و مى فرمود:

بنگرید به بهترین بنده من فاطمه! او در مقابل من ایستاده و از خوف من تمامى وجودش مى لرزد و با تمامى حضور قلب، به عبادت من روى آورده است⁽⁶⁰⁾.

امام حسن علیه السلام مى فرماید:

مادرم، در شب هاى جمعه، در محراب به عبادت مى ایستاد و مدام رکوع و سجده مى کرد تا صبح طلوع مى کرد.⁽⁶¹⁾

حضرت، به قدرى عبادت مى کرد که قدم هایش ورم کرد.⁽⁶²⁾

حضرت مهدى (عجل الله تعالی فرجه الشریف) هم به قدرى عبادت خداوند را مى کند که رنگ رخسار مبارکش متمایل به زرد است.

امام کاظم علیه السلام مى فرماید: «مهدى، بر اثر تهجّد و شب زنده دارى، رنگش به زردى متمایل مى شود».⁽⁶³⁾

آزادى از تعلّقات دنیایى

شباهت های حضرت زهرا و حضرت مهدی سلام الله علیهما با یکدیگر

 

 

10. آزادى از تعلّقات دنیایى

دختر اشرف مخلوقات عالم، همسر برترین مردمان و سرور زنان دو عالم، در نهایت زهد و دورى از دنیا و حتّى ابتدایى ترین نیازهاى یک زندگى ساده و عادى مى زیست.

در زیارت آن حضرت مى خوانیم: «حلیفة الورع و الزهد⁽⁵⁷⁾؛ بریده از دنیا و فانى در ذات احدیت بود».

⁽⁵⁸⁾

از زهراسلام الله علیها نبود».

حضرت مهدى (عجل الله تعالی فرجه الشریف) نیز با اقتدا به مقتداى خویش، در نهایت زهد و سادگى زندگى مى کند.

حضرت صادق علیه السلام مى فرماید:

فوالله! ما لباسه إلا الغلیظ و لا طعامه إلا الجشب.⁽⁵⁹⁾

دورى هر دو از مردم و ستمگران

شباهت های حضرت زهرا و حضرت مهدی سلام الله علیهما با یکدیگر

 

 

9- دورى هر دو از مردم و ستمگران

الف) دورى حضرت زهرا سلام الله علیها از مردم:

بعد از آن تلاشى که حضرت زهراسلام الله علیها براى هدایت مردم و برگرداندن ولایت به حضرت على علیه السلام کرد، و مورد بى مهرى و ستم قرار گرفت، از مردم فاصله گرفت و در خانه مشغول عزادارى و گریه بر فقدان پدر شد، امّا این بار هم مورد بى لطفى قرار گرفت و جمعى از بزرگان به حضور امیرالمؤمنین علىعلیه السلام آمدند و عرض کردند:

فاطمه سلام الله علیها شب و روز گریه مى کند. شب از گریه آن حضرت خواب نداریم و روز براى ما آرامش نیست تا بتوانیم به امور معاش خود بپردازیم. ما از تو تقاضا مى کنیم که به آن حضرت بگویى، یا شب گریه کند و روز آرام باشد و یا روز گریه کند و شب آرام باشد.