حضور در صحرای محشر با پیراهن خونین امام حسین
«عَنْ عَلِیِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا بِالْمَدِینَةِ سَنَةَ أَرْبَعٍ وَ تِسْعِینَ وَ مِائَةٍ قَالَ حَدَّثَنِی أَبِی مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ عَنْ أَبِیهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِیهِ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ عَنْ أَبِیهِ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ قَالَ حَدَّثَنِی أَبِی الْحُسَیْنُ بْنُ عَلِیٍّ قَالَ حَدَّثَنِی أَبِی عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ قَالَ: قَالَ النَّبِیُّ تُحْشَرُ ابْنَتِی فَاطِمَةُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَ مَعَهَا ثِیَابٌ مَصْبُوغَةٌ بِالدِّمَاءِ [بِدَمِ الْحُسَیْنِ] تَتَعَلَّقُ بِقَائِمَةٍ مِنْ قَوَائِمِ الْعَرْشِ تَقُولُ: یَا أَحْکَمَ الْحَاکِمِینَ [یَا عَدْلُ یَا جَبَّارُ] احْکُمْ بَیْنِی وَ بَیْنَ قَاتِلِ وَلَدِی قَالَ عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ: وَ یَحْکُمُ لِابْنَتِی فَاطِمَةَ وَ رَبِّ الْکَعْبَةِ».
ترجمه:
امام رضا(علیه السلام) از رسول خدا(صلی الله علیه و آله) چنین روایت فرمود: دخترم فاطمه(علیها السلام) روز قیامت در حالى وارد صحراى محشر مىشود که لباس‌هایى غرقه به خونِ [سید الشهدا(علیه السلام)] همراه خود دارد. پایه‌ای از پایه‌های عرش را مىگیرد و مىگوید: ای خدای احکم الحاکمین! بین من و قاتل فرزندم حکم کن… قسم به خدای کعبه [آن روز پروردگار عادل] به نفع دخترم قضاوت خواهد کرد.
منابع:
مسند زید بن علی%، زید بن علی%، ص۴۶۰؛ عیون أخبار الرضا%، شیخ صدوق، ج۲، ص۱۱؛ کشف الغمة، إربلی، ج۳، ص۶۲؛ المنتخب، طریحی، ص۱۷؛ حدائق الوردیة، محلی، ج۱، ص۲۰۳؛ بحار الأنوار، علامه مجلسی، ج۳۷، ص۷۰ و ج۳۷، ص۹۵ و ج۴۳، ص۲۲۰.
منابع اهل تسنن: مناقب علی بن أبی طالب%، ابن مغازلی، ص۲۹۴؛ مناقب آل محمد، عبد الواحد موصلی، ص۲۱۷؛ مقتل الحسین، خوارزمی، ج۱، ص۹۰؛ جواهر العقدین، سمهودی، ج۳، ص۳۸۹؛ فرائد السمطین، جوینی، ج۲، ص۲۲۵؛ ینابیع الموده، قندوزی، ج۲، ص۳۲۳ و ج۳، ص۴۶.
همچنین: امام رضا از اجداد طاهرینش از امیرمؤمنان از رسول خدا روایت نموده است: «تُحْشَرُ ابْنَتِی فَاطِمَةُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَ مَعَهَا ثِیَابٌ مَصْبُوغَةٌ بِالدَّمِ فَتَعَلَّقُ [بِدَمٍ فَتَتَعَلَّقُ] بِقَائِمَةٍ مِنْ قَوَائِمِ الْعَرْشِ فَتَقُولُ: یَا عَدْلُ [یَا حَکِیمُ] احْکُمْ بَیْنِی وَ بَیْنَ قَاتِلِ وُلْدِی قَالَ رَسُولُ اللَّهِ: فَیَحْکُمُ اللَّهُ تَعَالَى لِابْنَتِی وَ رَبِّ الْکَعْبَةِ وَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَغْضَبُ بِغَضَبِ فَاطِمَةَ وَ یَرْضَى لِرِضَاهَا» روز قیامت دخترم فاطمه در حالى محشور مىشود که لباس‌هاى خون آلودى با وى خواهد بود. آنگاه یکى از پایههاى عرش را مىگیرد و مىگوید: اى خداى عادل! بین من و قاتل فرزندانم حکم کن! پیامبر اکرم فرمود: به حق خداى کعبه سوگند که خداوند براى دخترم قضاوت مىکند، و خداوند براى غضب فاطمه غضب مىنماید و با رضایت او راضى می‌گردد. عیون أخبار الرضا شیخ صدوق، ج۲، ص۲۹؛ بحار الأنوار، علامه مجلسی، ج۴۳، ص۲۲۰.
و همچنین: عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ قَالَ:«إِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ جَمَعَ اللَّهُ الْأَوَّلِینَ وَ الآخِرِینَ فِی صَعِیدٍ وَاحِدٍ ثُمَّ أَمَرَ مُنَادِیاً فَنَادَى غُضُّوا أَبْصَارَکُمْ وَ نَکِّسُوا رُءُوسَکُمْ حَتَّى تَجُوزَ فَاطِمَةُ ابْنَةُ مُحَمَّدٍ الصِّرَاطَ قَالَ فَتَغُضُّ الْخَلَائِقُ أَبْصَارَهُمْ فَتَأْتِی فَاطِمَةُ عَلَى نَجِیبٍ مِنْ نُجُبِ الْجَنَّةِ یُشَیِّعُهَا سَبْعُونَ أَلْفَ مَلَکٍ فَتَقِفُ مَوْقِفاً شَرِیفاً مِنْ مَوَاقِفِ الْقِیَامَةِ ثُمَّ تَنْزِلُ عَنْ نَجِیبِهَا فَتَأْخُذُ قَمِیصَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ بِیَدِهَا مُضَمَّخاً بِدَمِهِ وَ تَقُولُ یَا رَبِّ هَذَا قَمِیصُ وَلَدِی وَ قَدْ عَلِمْتَ مَا صُنِعَ بِهِ فَیَأْتِیهَا النِّدَاءُ مِنْ قِبَلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ یَا فَاطِمَةُ لَکِ عِنْدِی الرِّضَا فَتَقُولُ یَا رَبِّ انْتَصِرْ لِی مِنْ قَاتِلِهِ فَیَأْمُرُ اللَّهُ تَعَالَى عُنُقاً مِنَ النَّارِ فَتَخْرُجُ مِنْ جَهَنَّمَ فَتَلْتَقِطُ قَتَلَةَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ کَمَا یَلْتَقِطُ الطَّیْرُ الْحَبَّ ثُمَّ یَعُودُ الْعُنُقُ بِهِمْ إِلَى النَّارِ فَیُعَذَّبُونَ فِیهَا بِأَنْوَاعِ الْعَذَابِ ثُمَّ تَرْکَبُ فَاطِمَةُ نَجِیبَهَا حَتَّى تَدْخُلَ الْجَنَّةَ وَ مَعَهَا الْمَلَائِکَةُ الْمُشَیِّعُونَ لَهَا وَ ذُرِّیَّتُهَا بَیْنَ یَدَیْهَا وَ أَوْلِیَاؤُهُمْ مِنَ النَّاسِ عَنْ یَمِینِهَا وَ شِمَالِهَا»؛ حضرت امام صادق فرمود: هنگامى که روز قیامت شود خداى توانا خلق اولین و آخرین را در یک زمین جمع می‌کند. آنگاه منادى ندا می‌نماید: چشمان خود را ببندید و سرهاى خود را به زیر افکنید تا فاطمه دختر حضرت محمّد عبور کند. مردم چشمان خود را می‌بندند و حضرت فاطمه در حالى که بر یکى از ناقههاى بهشتى سوار است مىآید و تعداد هفتاد هزار ملک آن بانوى با عظمت را مشایعت می‌نمایند. آنگاه آن حضرت در یکى از مکان هاى شریف قیامت توقف می‌کند و پیراهن امام حسین را به دست می‌گیرد در حالی که به خون آغشته است و می‌گوید: بار خدایا، این پیراهن فرزند من حسین است، تو می‌دانى با او چه کردند. بعد از این جریان از طرف خدا خطاب می‌رسد: رضای من از آن توست. حضرت زهرا خواهد گفت: پروردگارا انتقام مرا از قاتلین فرزندم بگیر. خداى قهار دستور می‌دهد: هیمنه‌ای از آتش جهنم بیرون می‌آید و کشندگان امام حسین را نظیر مرغى که دانه برچیند از صحراى محشر می‌رباید و به طرف دوزخ بازمی‌گردد و آنان را دچار انواع عذاب می‌نماید. سپس فاطمه بر ناقۀ خویش سوار می‌شود و داخل بهشت می‌گردد. ملائکهاى که آن حضرت را مشایعت می‌کردند و فرزندان بزرگوار حضرت زهرا نزد آن بانو خواهند بود و دوستان ایشان طرف راست و چپ حضرت زهرا قرار می‌گیرند. امالی، شیخ مفید، ص۱۳۰؛ بحار الانوار، علامه مجلسی، ج۴۳، ص۲۲۴.
و همچنین: پیامبر فرمودند: «تُحْشَرُ فَاطِمَةُ وَ تُخْلَعُ عَلَیْهَا الْحُلَلُ وَ هِیَ آخِذَةٌ بِقَمِیصِ الْحُسَیْنِ مُلَطَّخٌ بِالدَّمِ وَ قَدْ تَعَلَّقَتْ بِقَائِمِ الْعَرْشِ تَقُولُ رَبِّ احْکُمْ بَیْنِی وَ بَیْنَ قَاتِلِ وَلَدِیَ الْحُسَیْن»؛ دخترم فاطمه محشور می‌شود در حالی که خلعت‌های بهشتی بر ایشان پوشانده شده و پیراهن آغشته به خون حسین را به قائمۀ عرش می‌آویزد و عرض می‌کند بارالها حکم فرما بین من و بین قاتل فرزندم حسین. مناقب آل ابیطالب، ابن شهر آشوب، ج۳، ص۱۰۸؛ تسلیة المجالس، محمدبن ابیطالب، ج۱، ص۶۰.
و همچنین: صاحب حاویه گوید که فاطمه علیها السّلام روز قیامت به عرصۀ قیامت درآید جامۀ سبز بر دستى و جامۀ سرخ بر دستى، فریاد برآورد که: «رب أحکم بینى و بین قاتل ولدى»؛ یعنى حکم کن میان من و کشندگان فرزند من که ایشان را به چه حجت کشتند یکى را به زهر و دیگرى را به شمشیر. بدین عبارت: إن فاطمة تجیء یوم القیمة بیدها قمیص أخضر، و بأخرى قمیص أحمر، فتقول یا رب انتصف من قتلة ولدى، لم سم أحدهما و ذبح الآخر فیحکم اللّه لها أولا یعنى الحسن علیه السّلام من معاویة و ثانیا من یزید لعنه اللّه . کامل بهائی، عماد الدین طبری، ص۵۱۸.
و همچنین: ذکر صاحب اللطائف: «إِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ تَجِیءُ فَاطِمَة وَ بِیَدِهَا الْیُمْنَى الْحَسَن وَ بِیَدِهَا الْیُسْرَى الْحُسَیْن وَ عَلَى کَتِفِهَا الْأَیْمَنِ قَمِیص الْحَسَنِ مُلَطَّخٌ بِالسَّمِّ وَ عَلَى الْأَیْسَرِ قَمِیص الْحُسَیْنِ مُلَطَّخٌ بِالدَّمِ فَتُنَادِی وَ تَقُولُ رَبِّ احْکُمْ بَیْنِی وَ بَیْنَ قَاتِلِی وُلْدِی فَیَأْمُرُ اللَّه الزَّبَانِیَة فَیَقُول لَهُم: (خُذُوهُ فَغُلُّوهُ)، (وَ سَیَعْلَمُ اَلَّذِینَ ظَلَمُوا أَیَّ مُنْقَلَبٍ یَنْقَلِبُونَ). شرح احقاق الحق، مرعشی نجفی، ج۲۶، ص۳۰۴، (به نقل از کتاب تبر المذاب).
و همچنین: قال سلیمان بن یسار هلالی: وجد حجر مکتوب علیه:
لا بد أن ترد القیامة فاطم |
و قمیصها بدم الحسین ملطخ |
|
ویل لمن شفعاؤه خصماؤه |
و الصور فی نشر الخلائق ینفخ |
ترجمه: سلیمان بن یسار گوید سنگی یافتند که بر آن نوشته بود: البتّه روز قیامت فاطمه بیاید و پیراهنش آغشته به خون حسین باشد. واى بر کسى که شفیعان [روز قیامت] دشمن او باشند، در وقتى که صور قیامت دمیده شود.
منابع اهل تسنن: تذکرة الخواص، سبط ابن جوزی، ج۲، ص۲۳۵؛ جواهر العقدین، سمهودی، ج۳، ص۳۸۸؛ نظم درر السمطین، زرندی حنفی، ص۲۱۹؛ ینابیع المودة، قندوزی، ج۳، ص۴۶.
برگرفته از سایت علمی تخصصی حضرت فاطمه زهرا (س)