اَنت منّی و اَنا منک

عَنِ الصَّادق: قَالَت فَاطِمَة:لَمَّانَزَلَتْ عَلَى النَّبِیِّ: ﴿ لاَ تَجْعَلُوا دُعَاءَ الرَّسُولِ بَیْنَکُمْ کَدُعَاءِ بَعْضِکُمْ بَعْضًا﴾ (النور:۶۳) قَالَتْ فَاطِمَةُ فتهیَّبْتُ [هبت] النَّبِیَّ أَنْ أَقُولَ لَهُ: یَا أَبَتِ فَجَعَلْتُ أَقُولُ لَهُ: یَا رَسُولَ اللَّهِ فَأَقْبَلَ عَلَیَّ فَقَالَ لِی: یَا بُنَیَّةُ لَمْ تَنْزِلْ فِیکِ وَ لاَ فِی أَهْلِکِ منْ قَبْلُ [وَ لَا فِی أَهْلِکِ وَ لَا فِی نَسْلِک‏] أَنْتِ مِنِّی وَ أَنَا مِنْکِ وَ إِنَّمَا نَزَلَتْ فِی أَهْلِ الْجَفَاءِ[وَ الْغِلْظَةِ مِنْ قُرَیْش‏] وَ الْبَذَخِ وَ الْکِبْرِ قُولِی: یَا أَبَتِ فَإِنَّهُ أحیى لِلْقَلْبِ وَ أَرْضَى لِلرَّبِّ. ثُمَّ قَبَّلَ النَّبِیُّ جَبْهَتِی وَ مَسَحَنِی بِرِیقِهِ فَمَا احْتَجْتُ إِلَى طِیبٍ بَعْدَهُ.

ترجمه:

امام صادق(علیه السلام) از حضرت زهرا(علیها السلام) روایت می‌فرمایند که ایشان فرمودند: چون آیۀ (لاَ تَجْعَلُوا دُعَاءَ الرَّسُولِ بَیْنَکُمْ کَدُعَاءِ بَعْضِکُمْ بَعْضًا) [«آن چنان که یکدیگر را صدا می‏زنید پیامبر(صلی الله علیه و آله) را صدا مزنید»] بر پیامبر نازل شد، به دلیل مراعات عظمت پیامبر(صلی الله علیه و آله)، من نیز او را «پدر» صدا نکردم و او را «رسول الله» می‌خواندم.
پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله) [چون تغییر رویه را در من مشاهده نمود] به من رو کرد و فرمود: ای دخترم! این آیه در مورد تو و اهل تو نازل نشده است. تو از منی و من از تو هستم؛ بلکه این آیه در مورد جفاکاران و متکبران فرود آمده است. تو مرا «پدر» صدا بزن چراکه این کلام، قلب مرا بیشتر زنده می‌کند و پروردگار را راضی‌تر می‌نماید.
آنگاه پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله) پیشانیم را بوسید و آب دهانش را به رویم کشید که از آن پس به [استعمال] بوی خوش نیازمند نگردیدم.