آثار محبت فاطمۀ زهرا در صد موطن از موت تا قیامت
«عَنْ سَلْمَانَ الْفَارِسِیِّ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ: یَا سَلْمَانُ مَنْ أَحَبَّ فَاطِمَةَ ابْنَتِی فَهُوَ فِی الْجَنَّةِ مَعِی وَ مَنْ أَبْغَضَهَا فَهُوَ فِی النَّارِ. یَا سَلْمَانُ حُبُ فَاطِمَةَ یَنْفَعُ فِی مِائَةٍ مِنَ الْمَوَاطِنِ أَیْسَرُهَا الْمَوْتُ وَ الْقَبْرُ وَ الْمِیزَانُ وَ الْمَحْشَرُ وَ الصِّرَاطُ وَ الْعَرْضُ وَ الْحِسَابُ [المحاسبه] فَمَنْ رَضِیَتِ ابْنَتِی عَنْهُ رَضِیتُ عَنْهُ وَ مَنْ رَضِیتُ عَنْهُ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ وَ مَنْ غَضِبَتْ عَلَیْهِ فَاطِمَةُ غَضِبْتُ عَلَیْهِ وَ مَنْ غَضِبْتُ عَلَیْهِ غَضِبَ اللَّهُ عَلَیْهِ. یَا سَلْمَانُ وَیْلٌ لِمَنْ یَظْلِمُهَا وَ یَظْلِمُ بَعْلَهَا [أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ] عَلِیّاً وَ وَیْلٌ لِمَنْ یَظْلِمُ شِیعَتَهَا وَ ذُرِّیَّتَهَا.»
ترجمه:
رسول خدا(صلی الله علیه و آله) فرمود: اى سلمان! کسى که دخترم فاطمه(علیها السلام) را دوست بدارد در بهشت همراه من است، و کسى که او را ناراحت کند در آتش خواهد بود. اى سلمان! دوستى فاطمه(علیها السلام) در صد موطن نفع مىدهد که آسانترینِ آنها حال مردن و قبر و محشر و صراط و حساب است. پس کسى که دخترم فاطمه(علیها السلام) از او خشنود باشد من از او خشنودم، و کسى که من از او خشنودم خدا از او خشنود است، و کسى که دخترم فاطمه(علیها السلام) بر او خشمناک باشد من بر او خشمناکم، و کسى که من بر او خشمناک باشم خدا بر او خشمناک است.
اى سلمان! واى بر کسى که به دخترم فاطمه(علیها السلام) ستم کند و وای به حال کسی که به شوهرش علی(علیه السلام) ظلم نماید، و واى بر کسى که به فرزندان و شیعیان او ستم کند.
منابع:
مائة منقبة، ابن شاذان، المنقبة الستون؛ ص۱۲۶؛ طُرَف من الأنباء، ابن طاووس، ص۳۸۶؛ إرشاد القلوب، دیلمی، ج۲، ص۲۹۴؛ بحار الأنوار، علامه مجلسی، ج۲۷، ص۱۱۶.
منابع اهل تسنن: مقتل الحسین، خوارزمی، ج۱، ص۱۰۱ ؛ فرائد السمطین، جوینی، ج۲، ص۶۸ ؛ ینابیع الموده، قندوزی، ج۲، ص۳۳۲.
همچنین: «محبت خدا به فاطمۀ زهرا و محبینشان»
از ابن عباس روایت شده که گفت: «رَأَیْتُ رَسُولَ اللَّهِ قَدْ سَجَدَ خَمْسَ سَجَدَاتٍ بِلَا رُکُوعٍ فَقُلْتُ: یَا رَسُولَ اللَّهِ سُجُودٌ بِلَا رُکُوعٍ فَقَالَ: نَعَمْ أَتَانِی جَبْرَئِیلُ فَقَالَ لِی: یَا مُحَمَّدُ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یُحِبُ عَلِیّاً فَسَجَدْتُ وَ رَفَعْتُ رَأْسِی فَقَالَ لِی: إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یُحِبُّ فَاطِمَةَ فَسَجَدْتُ وَ رَفَعْتُ رَأْسِی فَقَالَ لِی: إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْحَسَنَ فَسَجَدْتُ وَ رَفَعْتُ رَأْسِی فَقَالَ لِی: إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْحُسَیْنَ فَسَجَدْتُ وَ رَفَعْتُ رَأْسِی فَقَالَ لِی: إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ مَنْ أَحَبَّهُمْ فَسَجَدْتُ وَ رَفَعْتُ رَأْسِی.»؛ دیدم پیامبر اکرم پنج سجده بدون رکوع به جاآوردند. پس من به ایشان گفتم: یا رسول الله! سجدۀ بدون رکوع [حکمت این عمل چیست؟] پیامبر فرمود: جبرئیل نزد من آمد و به من گفت: ای محمد! خداوند علی را دوست دارد پس من سجده کردم و سر از سجده برداشتم. پس دوباره عرض کرد: خداوند فاطمه را دوست دارد. من سجده کردم و سر خویش را بلند نمودم. او گفت: خداوند حسن را دوست دارد. من به سجده رفتم و سر از سجده برداشتم. باز به من گفت: خداوند حسین را دوست دارد پس من سجده کردم و سر برداشتم. دوباره جبرئیل به من گفت: خداوند محبین ایشان را نیز دوست دارد پس من به سجده رفتم و سر از سجده برداشتم. مناقب آل أبی طالب، ابن شهر آشوب، ج۳، ص۱۰۷؛ در النظیم، یوسف بن حاتم شامی، ص۷۶۸؛ مشارق أنوار الیقین، برسی، ص۲۴۴؛ حلیة الأبرار، علامه بحرانی، ج۱، ص۳۳۷؛ بحار الأنوار، علامه مجلسی، ج۳۷، ص۵۹ و ج۸۳، ص۲۱۹.
و با اختلاف کم در منابع اهل تسنن: کامل، جرجانی، ج۴، ص۲۶۴؛ میزان الاعتدال، ذهبی، ج۲، ص۴۱۰؛ لسان المیزان، ابن حجر، ج۳، ص۲۷۶.
برگرفته از سایت علمی تخصصی حضرت فاطمه زهرا (س)