اشراق نورفاطمۀ زهرا در محراب بر سماواتیان
عَنِ ابْنِ عُمَارَةَ عَنْ أَبِیهِ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ عَنْ فَاطِمَةَ لِمَ سُمِّیَتْ زَهْرَاءَ فَقَالَ: «لِأَنَّهَا کَانَتْ إِذَا قَامَتْ فِی مِحْرَابِهَا زَهَرَ نُورُهَا لِأَهْلِ السَّمَاءِ کَمَا یَزْهَرُ نُورُ الْکَوَاکِبِ لِأَهْلِالْأَرْضِ».
ترجمه:
ابن عماره از پدرش روایت کرده که گفت: از امام صادق(علیه السلام) پرسیدم: چرا حضرت فاطمه(علیها السلام)، «زهراء» نامیده شد؟
امام صادق(علیه السلام) فرمود: به این دلیل که ایشان وقتی در محراب عبادت می‌ایستاد نور آن حضرت(علیها السلام) برای اهل آسمان تلألؤ می‌نمود. آنچنان که نور ستارگان برای ساکنین زمین می‌درخشد.
منابع:
علل الشرائع، شیخ صدوق، ج۱، ص۱۸۱؛ معانی الأخبار، شیخ صدوق، ص۶۴؛ بحار الأنوار، علامه مجلسی، ج۴۳، ص۱۲ -۱۳.
منبع اهل تسنن: أهل البیت، توفیق أبو علم، ص۱۱۲: (بنا بر نقل إحقاق الحق، آیت الله مرعشی نجفی، ج۱۹، ص۱۱).
همچنین: «عن ابن عباس عن رسول الله :… مَتَى قَامَتْ [فَاطِمَة] فِی مِحْرَابِهَا بَیْنَ یَدِی رَبِّهَا جَلَّ جَلَالُهُ زَهَرَ نُورُهَا لِمَلَائِکَةِ السَّمَاءِ کَمَا یَزْهَرُ نُورُ الْکَوَاکِبِ لِأَهْلِ الْأَرْضِ…» فرائد السمطین، جوینی شافعی، ج۲،ص:۳۵.
برگرفته از سایت علمی تخصصی حضرت فاطمه زهرا (س)