شاخه و شعبه ای از پیامبر

إنَّ النَّبِیَّ قَالَ:‏ «إِنَّمَا فَاطِمَةُ شِجْنَةٌ مِنِّی یَقْبِضُنِی‏ مَا یَقْبِضُهَا وَ یَبْسُطُنِی مَا یَبْسُطُهَا».

ترجمه:

رسول خدا(صلی الله علیه و آله) فرمودند: همانا فاطمه(علیهاالسلام) شعبه و بخشى از وجود من است. آنچه او را ناراحت کند مرا ناراحت می‌کند و آنچه وى را خوشحال نماید مرا خوشحال می‌نماید.

منابع:

مناقب آل أبی طالب، ابن شهر آشوب، ج۳، ص۱۱۲؛ بحار الأنوار، علامه مجلسی، ج۴۳، ص۳۹؛ الغدیر، علامه امینی، ج۷، ص۲۳۲.
منابع اهل تسنن: (آخر حدیث را این گونه آوردند: یَبْسُطُنِی مَا یَبْسُطُهَا وَ یَقْبِضُنِی‏ مَا یَقْبِضُهَا).
مسند أحمد، أحمد بن حنبل، ج۴، ص۳۳۲؛ آحاد و المثانی، ضحاک، ج۵، ص۳۶۲؛ معجم الکبیر، طبرانی، ج۲۰، ص۲۶ و ج۲۲، ص۴۰۵؛ مستدرک، حاکم نیشابوری، ج۳، ص۱۵۴- ۱۵۵ (حاکم گوید: هذا حدیث صحیح الاسناد و لم یخرجاه) و (تعلیق الذهبی فی التلخیص: صحیحٌ)؛ تاریخ مدینة دمشق، ابن عساکر، ج۷۰، ص۲۱؛ سیر أعلام النبلاء، ذهبی، ج۲، ص۱۳۲؛ مجمع الزوائد، هیثمی، ج۹، ص۲۰۳؛ کنز العمال، متقی هندی، ج۱۲، ص۱۱۱؛ نزهة النظر ، عادل عبد الرحمن بدری، ص۴۳۴.

همچنین: عَنْ ابْنِ عَبَّاسٍ عَنِ النَّبِیِّ أَنَّهُ قَالَ: إِنَ‏ فَاطِمَةَ شِجْنَةٌ مِنِّی یُؤْذِینِی مَا آذَاهَا وَ یَسُرُّنِی مَا یَسُرُّهَا» ابن عبّاس گوید: پیغمبر  فرمود: فاطمه شعبه و بخشى از وجود من است، آزرده مى‏سازد مرا آنچه او را آزرده مى‏سازد، و شادمان مى‏کند مرا آنچه او را شادمان مى‏نماید.معانی الأخبار، شیخ صدوق، ص۳۰۳؛ بحار الأنوار، علامه مجلسی، ج۴۳، ص۲۶ و ج۷۱، ص۹۵.
و همچنین: عَنْهُ [عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ] قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ‏ إِنَّ فَاطِمَةَ شَجْنَةٌ مِنِّی‏ یُسْخِطُنِی‏ مَا أَسْخَطَهَا وَ یُرْضِینِی مَا أَرْضَاهَا» رسول خدا فرمود: فاطمه پاره‏اى از وجود من است، پس هر که او را به غضب آورد مرا غضبناک نموده و هر که او را خشنود نماید مرا خشنود نموده است. کشف الغمه، اربلی، ج۲، ص۹۵؛ بحار الأنوار، علامه مجلسی، ج۴۳، ص۵۴؛ خصائص فاطمیه، کجوری، ج۲، ص۴۶۶.

و همچنین: عَنْ جَعْفَرٍ عَنْ أَبِیهِ، قَالَ: «لَمَّا وُلِّیَ عُمَرُ بْنُ عَبْدِ الْعَزِیزِ أَعْطَانَا عَطَایَا عَظِیمَةً. قَالَ: فَدَخَلَ عَلَیْهِ أَخُوهُ فَقَالَ لَهُ: إِنَّ بَنِی أُمَیَّةَ لَا تَرْضَى مِنْکَ بِأَنْ تُفَضِّلَ بَنِی فَاطِمَةَ عَلَیْهِمْ فَقَالَ: أُفَضِّلُهُمْ لِأَنِّی سَمِعْتُ حَتَّى لَا أُبَالِی أَنْ أَسْمَعَ أَوْ لَا أَسْمَعُ أَنَّ‏ رَسُولَ اللَّهِ کَانَ یَقُولُ: إِنَّمَا فَاطِمَةُ شَجْنَةٌ مِنِّی‏، یَسُرُّنِی‏ مَا سَرَّهَا [أسَرَّهَا] وَ یَسُوؤُنِی مَا سَاءَهَا، فَأَنَا أَتْبَعُ سُرُورَ رَسُولِ اللَّهِ وَ أَتَّقِی مَسَاءَتَه‏» قرب الاسناد، حمیری قمی، ص۱۱۲، ص۱۱۳؛ بحار الأنوار، علامه مجلسی، ج۴۶، ص۳۲۰.

 

برگرفته از سایت علمی تخصصی حضرت فاطمه زهرا(س)

 

                                                                      فاطمه زهرا