نصرت الهی، نصرت فاطمه زهرا
«عَنْ سَدِیرٍ الصَّیْرَفِیِّ عَنِ الصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِیهِ عَنْ جَدِّهِ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ خُلِقَ نُورُ فَاطِمَةَ قَبْلَ أَنْ تُخْلَقَ الْأَرْضُ وَ السَّمَاءُ.
فَقَالَ بَعْضُ النَّاسِ یَا نَبِیَّ اللَّهِ فَلَیْسَتْ هِیَ إِنْسِیَّةً؟ فَقَالَ: فَاطِمَةُ حَوْرَاءُ إِنْسِیَّةٌ. قَالَ: یَا نَبِیَّ اللَّهِ وَ کَیْفَ هِیَ حَوْرَاءُ إِنْسِیَّةٌ؟ قَالَ: خَلَقَهَا اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ نُورِهِ قَبْلَ أَنْ یَخْلُقَ آدَمَ إِذْ کَانَتِ الْأَرْوَاحُ، فَلَمَّا خَلَقَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ آدَمَ عُرِضَتْ عَلَى آدَمَ.
قِیلَ: یَا نَبِیَّ اللَّهِ وَ أَیْنَ کَانَتْ فَاطِمَةُ؟ قَالَ: کَانَتْ فِی حُقَّةٍ تَحْتَ سَاقِ الْعَرْشِ.
قَالُوا یَا نَبِیَّ اللَّهِ فَمَا کَانَ طَعَامُهَا؟ قَالَ التَّسْبِیحُ وَ التقْدِیسُ وَ التَّهْلِیلُ وَ التَّحْمِیدُ. فَلَمَّا خَلَقَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ آدَمَ وَ أَخْرَجَنِی مِنْ صُلْبِهِ أَحَبَّ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ یُخْرِجَهَا مِنْ صُلْبِی جَعَلَهَا تُفَّاحَةً فِی الْجَنَّةِ وَ أَتَانِی بِهَا جَبْرَئِیلُ فَقَالَ لِی: السَّلَامُ عَلَیْکَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ یَا مُحَمَّدُ. قُلْتُ: وَ عَلَیْکَ السَّلَامُ وَ رَحْمَةُ اللَّهُ حَبِیبِی جَبْرَئِیلُ. فَقَالَ: یَا مُحَمَّدُ إِنَّ رَبَّکَ یُقْرِئُکَ السَّلَامَ. قُلْتُ: مِنْهُ السَّلَامُ وَ إِلَیْهِ یَعُودُ السَّلَامُ.
قَالَ: یَا مُحَمَّدُ إِنَّ هَذِهِ تُفَّاحَةٌ أَهْدَاهَا اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَیْکَ مِنَ الْجَنَّةِ فَأَخَذْتُهَا وَ ضَمَمْتُهَا إِلَى صَدْرِی قَالَ یَا مُحَمَّدُ یَقُولُ اللَّهُ جَلَّ جَلَالُهُ کُلْهَا فَفَلَقْتُهَا فَرَأَیْتُ نُوراً سَاطِعاً فَفَزِعْتُ مِنْهُ. فَقَالَ: یَا مُحَمَّدُ مَا لَکَ لَا تَأْکُلُ، کُلْهَا وَ لَا تَخَفْ فَإِنَّ ذَلِکَ النُّورَ الْمَنْصُورَةُ فِی السَّمَاءِ وَ هِیَ فِی الْأَرْضِ فَاطِمَةُ.
قُلْتُ: حَبِیبِی جَبْرَئِیلُ وَ لِمَ سُمِّیَتْ فِی السَّمَاءِ الْمَنْصُورَةَ وَ فِی الْأَرْضِ فَاطِمَةَ؟ قَالَ: سُمِّیَتْ فِی الْأَرْضِ فَاطِمَةَ لِأَنَّهَا فَطَمَتْ شِیعَتَهَا مِنَ النَّارِ وَ فُطِمَ أَعْدَاؤُهَا عَنْ حُبِّهَا وَ هِیَ فِی السَّمَاءِ الْمَنْصُورَةُ وَ ذَلِکَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ:﴿یَوْمَئِذٍ یَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ * بِنَصْرِ اللَّهِ یَنْصُرُ مَنْ یَشاءُ﴾ یَعْنِی نَصْرَ فَاطِمَةَ لِمُحِبِّیهَا.»
ترجمه:
سدیر صیرفى گوید: امام صادق(علیه السلام) از پدرش از اجدادش روایت نمود: که پیغمبر فرمود: نور فاطمه(علیهاالسلام) پیش از آفرینش زمین و آسمانها آفریده شد.
بعضی از مردم گفتند: اى پیامبر خدا بنا بر این فاطمه از جنس بشر نیست؟ پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) در پاسخ او فرمود: فاطمه حوریه‌ای از جنس بشر است.
گفتند: اى پیغمبر خدا! چگونه مىشود که زهرا حوریّه و انسیّه باشد؟ فرمود: پیش از این که پروردگار متعال، حضرت آدم را خلق نماید، در آن هنگام که ارواح وجود داشتند، فاطمه(علیهاالسلام) را از نور خود خلق کرد، و وقتی آدم را آفرید نور فاطمه(علیهاالسلام) را بر آدم(علیه السلام) عرضه نمود.
گفته شد: اى پیامبر خدا! حضرت فاطمه(علیهاالسلام) در آن هنگام کجا بود؟ فرمود: نور او در میان یک ظرف در زیر ساق عرش جاى داشت. گفتند: اى رسول خدا! غذاى وى چه بود؟ فرمود: «تسبیح و تقدیس خدا و لا اله الّا اللَّه گفتن، و حمد خدا را بجای آوردن.
وقتى که پروردگار متعال، آدم را آفرید، مرا از صلب او بیرون نمود، و دوست داشت فاطمه(علیهاالسلام) را از صلب من بیرون آرد، پس او را به صورت یک سیب در بهشت در آورد، و جبرئیل آن سیب را نزد من آورد و به من گفت: اى محمّد درود و رحمت و برکات خدا بر تو باد! گفتم: اى دوست من جبرئیل! بر تو باد درود و رحمت خدا و برکات او!
آنگاه جبرئیل گفت: اى محمّد! خدا تو را سلام مىرساند، گفتم: سلام از جانب خداست و به سوى او باز خواهد گشت، گفت: اى محمّد، این سیبى است که خداى عزّ و جلّ از بهشت براى تو هدیه فرستاده است، من آن را گرفتم و به سینۀ خود نهادم. جبرئیل گفت: اى محمّد! خداوند جلّ جلاله مىفرماید: این سیب را میل نما! چون آن سیب را شکافتم. نورى از آن تابید که من ترسان شدم. گفت: اى پیامبر خدا چرا آن را میل نمىکنى؟ آن را بخور و مهراس! زیرا آن نور بانوئى است که در آسمان «منصوره» و در زمین «فاطمه» نام دارد.
گفتم: اى حبیب من جبرئیل، چرا در آسمان «منصوره» و در زمین «فاطمه» است؟
جبرئیل گفت: بدین سبب در زمین «فاطمه» نامیده شده که شیعیان وی از آتش جهنم باز نگه داشته شده‌اند و دشمنانش از دوستی و محبّت وى محروم می‌مانند و در آسمان «منصوره» نامیده شده است که این همان کلام خدای تعالی است که فرموده: ﴿یَوْمَئِذٍ یَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ * بِنَصْرِ اللَّهِ یَنْصُرُ مَنْ یَشاءُ﴾؛( روم: ۴.) [در روز (قیامت) مؤمنان به نصرت الهی شادمان می‌گردند] منظور از این یارى همان نصرتى است که حضرت فاطمه(علیهاالسلام) به دوستان خویش خواهد کرد.
منابع:
معانی الأخبار، شیخ صدوق، ص۳۹۶؛ تفسیر فرات کوفی، فرات بن إبراهیم کوفیی، ج۴۳، ص۴.
برگرفته از سایت علمی تخصصی حضرت فاطمه زهرا(س)