بیعت کسى بر آن دو بزرگوار نیست و از کسى تقیّه نمى کنند
سه شنبه, ۶ خرداد ۱۳۹۹، ۱۱:۴۸ ب.ظ
شباهت های حضرت زهرا و حضرت مهدی سلام الله علیهما با یکدیگر
8. بیعت کسى بر آن دو بزرگوار نیست و از کسى تقیّه نمى کنند(41)
بودند، امّا بعضى از معصومان چنین بیعتى بر گردن نداشتند.
الف) بیعت و تقیه نکردن حضرت زهراسلام الله علیها :
دشمنان، پس از غصب خلافت، سعى کردند از همه مردم، به ویژه صحابه خاصّ پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم خاصّه خاندان رسالت (حضرت على و حضرت زهراعلیه السلام ) براى خود بیعت بگیرند تا افکار عمومى را به خود جلب کنند، ولى حضرت زهرا سلام الله علیها ، همه مصیبت ها را تحمل کرد و تا زنده بود، با غاصبان حکومت بیعت نکرد، بلکه براى بازگرداندن خلافت به مسیر اصلى اش، مبارزه نمود و حتى مانع بیعت حضرت على علیه السلام شد.(42)
ب) نبودن بیعت احدى از ستمگران بر گردن حضرت مهدى (عجل الله تعالی فرجه الشریف) و تقیّه نکردن آن حضرت:
پیشوایان معصوم ما، اگر با کسى پیمان مى بستند، (گر چه از روى مصلحت و تقیه)، به آن پاى بند بودند. بهترین گواه، این است که امام حسین علیه السلام تا زمانى که معاویه زنده بود، به خاطر احترام به صلح برادرش قیام نکرد. حضرت مهدى ( عجل الله تعالی فرجه الشریف) به دلیل این که براى ریشه کن کردن ستم و ستمگران آفریده شده است و اگر ظاهر و آشکار بود، سکوتش به معناى رضا به ستمگرى ستمگران و ترک نبرد با آنان بود (گرچه از روى تقیّه) در پس پرده غیبت به سر مى برد تا بیعت کسى بر گردنش نباشد. همین، یکى از علل غیبت آن حضرت شمرده شده است.
حضرت على علیه السلام مى فرماید:
....إنَّ القائم منّا إذا قام لم یکن لأحد فی عنقه بیعة فلذلک تخفى ولادته و تغیب شخصه.(43)
مخفى مى شود و از دیده ها پنهان مى شود.
حضرت مهدى(عجل الله تعالی فرجه الشریف) فرمود:
إنّه لم یکن لأحد من آبائی علیه السلام إلاّ و قد وقعت فی عنقه بیعة لطاغیة زمانه و إنّى أخرج حین أخرج و لابیعة لأحد من الطواغیت فی عنقی.(44)
سرکشى بر گردنم نیست. در زمان آن حضرت تقیه اى در کار نیست:
حضرت على علیه السلام در تفسیر آیه شریفه «وعد الله الذین ءامنوا منکم وعملوا الصالحات لیستخلفنّهم(45)...» فرمود:
در امن و امان مرا بپرستند، بدون هیچ ترس و واهمه اى، و نیاز به تقیّه احساس نکنند. این آیه، در حق قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) نازل شده است. منظور از «کسانى که ایمان آورده اند»، در این آیه، پیشوایان معصوم علیه السلام هستند.(46)
1 بحار الانوار، ج 40، ص 44؛ فاطمة الزهراء سلام الله علیها بهجة قلب المصطفى صلی الله علیه وآله وسلم ، ص 177.
2 زمر: 69. (زمین (در آن روز) به نور پروردگارش روشن مى شود)
3. تفسیر نورالثقلین، ذیل آیه، ح 121. (محدث نورى (ره) چند روایت از تفسیر على بن ابراهیم و ارشاد مفید و غیبت طوسى و کمال الدین صدوق و کفایة الاثر شیخ خرّاز و غیبت فضل بن شاذان نقل مى کند و مى گوید به قرینه حدیث اول، معلوم مى شود مراد، نور ظاهرى است وگرنه ممکن است گفته شود مراد نور معنوى است که نور علم و حکمت و عدل باشد؛ نجم الثاقب، جمکران، خصلت بیست و نهم، ص 168.)
4. البته ممکن است این روایت، یک تفسیر باطنى هم داشته باشد که تمام ظلمت ها مى رود حتّى ظلمت هاى نورانى یا پیشرفت هاى علمى مى شود که به نور خورشید و ماه نیاز نباشد. (باید تأمل کرد).
5. شیخ طوسى، الغیبة، ح 484، ص 467؛ المحجة فیما نزل فی القائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف)، ذیل آیه، ص 748؛ تفسیر نورالثقلین، ج 4، ذیل آیه، ح 122.
6. همان، موسسه معارف اسلامى، ح 487، ص 470؛ کشف الغمة، ج 3، ص 263؛ عزیز آل یاسینعلیه السلام ، ص 48 (به نقل از مهدى منتظر در نهج البلاغه، ص 114).
7. نعمانى، الغیبة، عربى، ص 151، و نشر صدوق، ص 323.
8. منتخب الاثر، باب، أنّه ابن سیّد الإماء، (به نقل از کفایة الاثر و کمال الدین).
9. همان، باب أنّه ابن سید الإماء، (به نقل از کمال الدین) ر.ک: معجم احادیث إلامام المهدى(عجل الله تعالی فرجه الشریف)، ج 3، ح 691، ص 165.
10. امالى صدوق، مجلس 87، ح 947/1. بحارالانوار، ج 43، ص 25. فاطمة الزهراء سلام الله علیها بهجة قلب المصطفى صلی الله علیه وآله وسلم ، ص 129 به نقل از عامه و خاصه.
11. کمال الدین، ب 42، ح 2؛ نجم الثاقب، ط جمکران، باب اول، ص 39؛ اثبات الوصیه، ص 249؛ تفسیر نورالثقلین، ج 5، ذیل سوره قدر، ح 19، ص 616.
12. ر.ک: به بحارالانوار، ج 43، صص 62، 64 و 225 و ج 8، ص 53.
13. فاطمة الزهراء سلام الله علیها بهجة قلب المصطفى صلی الله علیه وآله وسلم ، ص 743 (به نقل از کنزالفوائد، ح 1، ص 150).
14. مقتل خوارزمى، چاپ انوارالهدى، ج 1، ح 25، ص 101.
15. فاطمه الزهراء سلام الله علیها بهجة قلب المصطفى صلی الله علیه وآله وسلم ، ص 10 (به نقل از کشف الغمة، ج 1، ص 506).
16. مناقب ابن شهر آشوب، چاپ دارالاضواء، ج 1، ص 355.
17. سید بن طاووس، اقبال، عمل روز بیستم جمادى الاخرة؛ در مفاتیح الجنان: «السلام علیک أیتها المظلومة المغصوبة».
18. همان، عمل روز بیستم جمادى الاخرة؛ مفاتیح الجنان، زیارت دوم حضرت زهراسلام الله علیها .
19. شیخ طوسى، امالى، ص 156، ضمن ح 258.
20. معجم احادیث الامام المهدى(عجل الله تعالی فرجه الشریف)، ج 3، ح 595، ص 43.
21. روزگار رهایى، ج 2، ص 608 (به نقل از ینابیع المودة، ج 3، ص 131).
22. کمال الدین، باب 34.
23. معجم أحادیث الإمام المهدى(عجل الله تعالی فرجه الشریف)، ج 3، ح 752، ص 229.
24. همان، ج 3، ح 833، ص 297، و ح 1072، ص 500.
25. همان، ج 4، ح 1098، ص 20؛ و کمال الدین، باب 58، ح 25.
26. عنایات حضرت مهدى(عجل الله تعالی فرجه الشریف) به علما و طلاب، ص 176، (پاورقى).
27. همان (به نقل از: شیفتگان حضرت مهدى(عجل الله تعالی فرجه الشریف)، ج 3، ص 160).
28. فاطمة الزهراء سلام الله علیها بهجة قلب المصطفى صلی الله علیه وآله وسلم ، ص 198، (به نقل از بحارالانوار، ج 22، ص 491).
29. همان، ح 6، ص 109 (به نقل از احقاق الحق، ح 10، ص 185) و ر.ک: بحارالانوار، ج 36، ح 110، ص 288.
30. مفاتیح الجنان، زیارت حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها ، مقتل خوارزمى، ج 1، ح 21، ص 99.
31. چهل حدیث پیرامون نور یزدان، ص 14 (به نقل از: کفایة الأثر، ص 159).
32. نغمه هاى فاطمیهسلام الله علیها ، ص 24.
33. با دعاى ندبه در پگاه جمعه، ص 16 (به نقل از عیون أخبار الرضاعلیه السلام ، ج 1، ص 47؛ کمال الدین، ج 1، ص 268).
34. مفاتیح الجنان، دعاى عهد.
35. مکیال المکارم (فارسى) ج 2، ص 218 و (عربى) ج 2، ص 160 (به نقل از کتاب غایة المرام، سید محدث بحرانى(ره) ص 189 باب 23 ح 105؛ به نقل از غیبت نعمانى، نشر صدوق، ح 24، ص 133).
36. کامل الزیارات، پیام حق، 1377، باب 40، ح 4، ص 386.
37. همان، پیام حق، 1377، باب 40، ح 4، ص 386؛ مفاتیح الجنان، فصل هفتم، مقصد اول (به نقل از ابن قولویه و کلینى و سید بن طاووس و دیگران).
38. بحار الأنوار، ج 45، ح 12، ص 401؛ النجم الثاقب، مسجد مقدس جمکران، 1380، چاپ چهارم، ص 495.
39. النجم الثاقب، مسجد مقدس جمکران، 1380، چاپ چهارم، ص 489؛ مفاتیح الجنان، تشّرف حاج على بغدادى.
40. ر. ک: خلاصة العبقرى الحسان، ص 34؛ العبقرى الحسان، ج 2، ص 80.
41. در مجله انتظار، شماره 7 گفتیم، به بیست و پنج مورد از شباهت هاى این دو بزرگوار اشاره مى کنیم، ولى به موارد دیگرى برخورد کردیم. مواردى هم برادر ارجمند آقاى لطیف زاده تحقیق کردند، از این روى برخى از آن ها را ذکر مى کنیم.
42. ر.ک: صحیح بخارى، دارالکتاب العلمیة، ج 3، باب 40، باب غزوة خیبر، ح 4240 و 4241، ص 80.
43. کمال الدین و تمام النعمة، ج 1، باب 26، ح 14؛ بحار الأنوار، ج 51، ص 109.
44. همان، ج 2، باب 45، توقیع 4.
45. نور: 55.
46. روزگار رهایى، ج 2 ص 607.
منبع
۹۹/۰۳/۰۶